«Βέρνερ Φασμπίντερ: Πληθωρικός και Ενοχλητικός»

5-15 Δεκεμβρίου 2013, Αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος

Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τη δραστηριότητά της παρουσιάζοντας το αφιέρωμα «Βέρνερ Φασμπίντερ: Πληθωρικός και ενοχλητικός», με 15 ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της μεταπολεμικής περιόδου στη Γερμανία. Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί από τις 5 έως τις 15 Δεκεμβρίου 2013 στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος (Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α΄, Λιμάνι).

Ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ γεννήθηκε το 1945. Από το 1969, όταν γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο Η αγάπη είναι πιο κρύα από το θάνατο, μέχρι το τραγικό του τέλος λόγω υπερβολικής δόσης το 1982, σε ηλικία μόλις 37 ετών, θα σκηνοθετήσει 41 ταινίες (όλες μεγάλου μήκους) μέσα σε 13 χρόνια – ρεκόρ ακατάρριπτο στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Φασμπίντερ ανήκε σε εκείνη τη γενιά γερμανών σκηνοθετών που υπήρξαν πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους και με εντελώς διαφορετικό έργο ο καθένας, οι οποίοι στα τέλη της δεκαετίας του 1960 αποτέλεσαν ένα κινηματογραφικό ρεύμα με την επωνυμία Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος. Ο ίδιος υπήρξε επίσης σκηνοθέτης του θεάτρου, ηθοποιός και συγγραφέας θεατρικών έργων. Αυτή η ενασχόλησή του με το θέατρο -που υπήρξε σταθερή καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του- έχει σημαδέψει και την παρουσία του στον χώρο του κινηματογράφου: η θεατρικότητα είναι ένα μορφολογικό χαρακτηριστικό πολλών ταινιών του.

Το πρόσωπο που ίσως άσκησε την μεγαλύτερη επιρροή στον Φασμπίντερ και το έργο του υπήρξε ο Ντάγκλας Σερκ, ένας σκηνοθέτης κορυφαίος στο είδος του μελοδράματος, στην κλασική εποχή του Χόλιγουντ. Γι' αυτό και το μεγαλύτερο μέρος της εκτεταμένης φιλμογραφίας του Φασμπίντερ κινείται στον χώρο του μελοδράματος, αλλά σαφώς σε πιο σκοτεινούς τόνους, καθώς και σε μια μηδενιστική διάσταση. Οι ήρωές του -άνδρες και γυναίκες, ομοφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι- ζουν καταπιεσμένοι στο περιθώριο και συχνά βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης. Η ανθρώπινη φθορά, ο πόνος, η αδυναμία έκφρασης των συναισθημάτων, η βία σε όλες τις εκφάνσεις της, τα αδιέξοδα και με τραγική κατάληξη ερωτικά πάθη, είναι στην καρδιά του φασμπιντερικού μελοδράματος. Το έργο του Φασμπίντερ αποτελεί ένα σκληρό σχόλιο για την ηθική παρακμή της μεταπολεμικής Γερμανίας, για την κάθε είδους εξάρτηση, την εκπόρνευση, την προδοσία και την απιστία. Ο δημιουργός απεικόνισε, με ωμότητα αλλά και ιδιαίτερη ευαισθησία, το δράμα προσώπων που εγκλωβίζονται και ασφυκτιούν μέσα στις εξουσιαστικές δομές της κοινωνίας και τα οποία τελικά συντρίβονται από τις κοινωνικές προκαταλήψεις και την ανηλεή εκμετάλλευση (συναισθηματική ή υλική).

Αδιαφορώντας για την τεχνική τελειότητα (μόνο στις τελευταίες του ταινίες ενδιαφέρθηκε για την καλλιέπεια της εικόνας), ο Φασμπίντερ με επιμονή, πάθος και ακατάβλητη δημιουργικότητα, εστιάζοντας στα προσωπικά αδιέξοδα των ατόμων, σκιαγράφησε σε ζοφερούς τόνους το συλλογικό αδιέξοδο μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η σύντομη ζωή του υπήρξε βίαιη και ταραχώδης, αντίστοιχη μ’ αυτή ενός άλλου μεγάλου ευρωπαίου δημιουργού, του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ζώντας συνεχώς στο κόκκινο και φλερτάροντας διαρκώς με τα όρια, ο Φασμπίντερ έζησε αντιμέτωπος τόσο με εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς δαίμονες. Η δύσκολη συμφιλίωση με τη σεξουαλική του ταυτότητα, η μοναχική και καταπιεσμένη ζωή ενός ομοφυλόφιλου άνδρα, η ροπή του προς τα ναρκωτικά, αλλά και οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του, αποτέλεσαν για τον Φασμπίντερ μια μόνιμη πηγή προβλημάτων και διαταραχών, οι οποίες όμως μετουσιώθηκαν σ’ ένα μοναδικό κινηματογραφικό έργο.

Οι ταινίες του αφιερώματος

Η αγάπη είναι πιο κρύα από τον θάνατο (1969)

Ο Έλληνας γείτονας (1969)

Γιατί έπιασε αμόκ τον Κύριο Ρ; (1969)

Οι θεοί της πανούκλας (1970)

Ο έμπορος των 4 εποχών (1971)

Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ  (1972)

Ο φόβος τρώει τα σωθικά (1974)

Έφι Μπριστ (1974)

Το παιχνίδι της τύχης (1975)

Η μάνα Κιούστερς ανεβαίνει στον ουρανό (1975)

Κινέζικη ρουλέτα (1976)

Η γυναίκα του σταθμάρχη (1977)

Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια (1978)

Η τρίτη γενιά (1979)

Βερόνικα Φος (1982)

Ώρες προβολών: 18:30, 21:00  Πώληση εισιτηρίων: Μουσείο Κινηματογράφου – Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α΄, Λιμάνι, τηλ. 2310-508.398, cinematheque@filmfestival.gr)  Τιμή εισιτηρίου: 4 ευρώ (γενική είσοδος), 3 ευρώ (για τα μέλη).  Κάρτα μέλους: 1 ευρώ.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΙΤΕΡ ΟΥΙΝΤΟΝΙΚ

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τιμά τη μνήμη του διακεκριμένου δημιουργού Πίτερ Ουιντόνικ, καθιερώνοντας το Βραβείο Κοινού Πίτερ Ουιντόνικ, σε αναγνώριση της σπουδαίας συνεισφοράς του στην τέχνη του ντοκιμαντέρ. Το βραβείο θα απονέμεται στο καλύτερο ξένο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Οι δεσμοί που συνδέουν τον καναδό κινηματογραφιστή με το θεσμό ανέκαθεν υπήρξαν ιδιαιτέρως ισχυροί, καθώς ο Πίτερ Ουιντόνικ στήριξε έμπρακτα και αδιάλειπτα το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ήδη από το ξεκίνημά του. Αυτό το βραβείο, αφιερωμένο στη μνήμη του, απονέμεται από το Φεστιβάλ ως ελάχιστος φόρος τιμής σε έναν δημιουργό που άφησε τη σφραγίδα του στο χώρο του ντοκιμαντέρ, υπηρετώντας το πιστά επί σειρά ετών, ενώ επίσης στάθηκε μέντορας σε πολλές γενιές νέων σκηνοθετών.

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΤΕΡ ΟΥΙΝΤΟΝΙΚ

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εκφράζει τα συλλυπητήριά του για το θάνατο του Πίτερ Ουιντόνικ, του καναδού δημιουργού που υπήρξε στενός φίλος και θερμός υποστηρικτής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από το ξεκίνημά του.

Ο Πίτερ Ουιντόνικ άφησε τη σφραγίδα του στην τέχνη του ντοκιμαντέρ, υπηρετώντας πολλαπλούς ρόλους - σκηνοθέτης, παραγωγός, προγραμματιστής, κριτικός κινηματογράφου – ενώ στάθηκε μέντορας σε πολλές γενιές νέων κινηματογραφιστών. Στην πολύχρονη διαδρομή του, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο μεταδίδοντας τόσο τις γνώσεις του, όσο και την αγάπη του για τον κινηματογράφο.

Η απώλειά του θλίβει τους ανθρώπους του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που συνεργάστηκαν μαζί του, επί σειρά ετών. Στην οικογένειά του εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

54ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  1-10 Νοεμβρίου 2013

Το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ταξιδεύει και φέτος στην υπόλοιπη Ελλάδα μέσα από τις Περιφερειακές Εκδηλώσεις, φέρνοντας το κοινό σε επαφή με πρωτοπόρους δημιουργούς και ταινίες.
Από τις 11 Νοεμβρίου το Φεστιβάλ θα βρεθεί σε 

Αλεξανδρούπολη, 

Βέροια, 

Καβάλα, 

Καστοριά, 

Κιλκίς, 

Κοζάνη, 

Ξάνθη, 

Πτολεμαΐδα, 

Σέρρες και 

Φλώρινα. 

Οι πόλεις αυτές θα φιλοξενήσουν μια επιλογή ταινιών από το πρόγραμμα του 54ου ΦΚΘ.

Οι Περιφερειακές Εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με τη στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κινηματογραφικών λεσχών και πολιτιστικών οργανισμών των πόλεων όπου φιλοξενούνται.

Οι ταινίες που θα προβληθούν στο πλαίσιο των Περιφερειακών Εκδηλώσεων είναι οι εξής:

• ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, Πάμπλο Δελγάδο Σάντσες, Μεξικό, 2013, 66’
• ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ, Μίλος Πούσιτς, Σερβία-Ελβετία, 2013, 109’
• Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΑΡΣΑ, Βασίλης Ραΐσης, Ελλάδα, 2013, 83’
• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ, Δημήτρης Πούλος, Ελλάδα, 2013, 105’
• ΣΠΙΤΙ ΚΑΝΕΝΟΣ, Ντενίζ Ακτσάι, Τουρκία, 2013, 81’

Το πρόγραμμα προβολών θα ανακοινωθεί μέσα στις επόμενες ημέρες.

ΕΔΩ: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Απαγόρευση ... Πολύ  καλά τους έκανε. Μπράβο στον κ. Εϊπίδη, που πέταξε με τις κλωτσιές μια θράκα γελοίων ηλιθίων και αλητών, οι οποίοι κάθε χρόνο έπιναν έτρωγαν τζάμπα σε σουΐτες από το Φεστιβάλ, για να βρίζουν και να φτύνουν το Φεστιβάλ! Σειρά να παίρνουν οι επόμενοι.

ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ

54ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1-10 Νοεμβρίου 2013

Η αυλαία του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έπεσε το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013, με την τελετή λήξης της διοργάνωσης που πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο Ολύμπιον. Την τελετή παρουσίασε η ηθοποιός Στεφανία Γουλιώτη.

Καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης έκανε έναν απολογισμό της φετινής διοργάνωσης: «Το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ολοκληρώνεται, στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα: ότι ακόμη και σε δυσμενείς συγκυρίες, η ανάγκη για δημιουργία και επικοινωνία θριαμβεύει. Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που το φεστιβάλ πέτυχε το στόχο του: μια γόνιμη πορεία με πυξίδα τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Η επαφή του θεσμού με το κοινό ήταν έμπρακτη και ουσιαστική. Σε σύνολο 150 ταινιών από 54 χώρες, ο κόσμος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. Γεμάτες αίθουσες, με πληρότητα που ξεπέρασε το 90% και μεγάλος αριθμός ... σε όλες τις ζώνες προβολών. Εξίσου σημαντικό κομμάτι του Φεστιβάλ είναι η Αγορά, που στηρίζει στην πράξη την κινηματογραφική βιομηχανία και προσελκύει καταξιωμένους επαγγελματίες απ’ όλο τον κόσμο. Η Αγορά, με περισσότερες ταινίες από ποτέ, το Φόρουμ Συμπαραγωγής ... και το τμήμα ... συνδράμουν επίσης στην προώθηση του ανεξάρτητου σινεμά. Φέτος είχαμε 300 ταινίες στην ψηφιακή βιντεοθήκη της Αγοράς, ενώ επίσης σε αυτή συμμετείχαν 100 Έλληνες και 232 διεθνείς επαγγελματίες. Στο 54ο Φεστιβάλ φιλοξενήσαμε δυο ξεχωριστά αφιερώματα στους γάλλους δημιουργούς Αλέν Γκιροντί και Κλερ Σιμόν. Γνωρίσαμε από κοντά τον θρυλικό Τζιμ Τζάρμους. Επίσης, ο Αλεξάντερ Πέιν μας έκανε διπλή τιμή: εκτός του ότι ήταν πρόεδρος της διεθνούς κριτικής επιτροπής, μας εμπιστεύτηκε και την πρεμιέρα της νέας του ταινίας, Νεμπράσκα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους δημιουργούς που μας εμπιστεύτηκαν το έργο τους, όπως ευχαριστώ και τους συνεργάτες μου και τους εθελοντές μας, που εργάστηκαν σκληρά για να γίνει πραγματικότητα αυτή η διοργάνωση. Ευχαριστώ επίσης θερμά όλους τους χορηγούς μας για την πολύτιμη βοήθειά τους, και φυσικά τους θεατές που είναι η κινητήρια δύναμη του Φεστιβάλ. Σας ευχαριστώ όλους».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο πρόεδρος του ΔΣ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος σημείωσε μεταξύ άλλων: «Φτάσαμε στο τέλος άλλης μιας διοργάνωσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Οι αίθουσες ήταν γεμάτες, τα εισιτήρια εξαντλημένα, όλη η πόλη και οι επισκέπτες συμμετείχαν και πάλι δυναμικά. Η Θεσσαλονίκη γνωρίζει ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι μία από τις κορυφαίες πολιτιστικές εκδηλώσεις της, με διεθνή απήχηση και ακτινοβολία. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης στηρίζει το Φεστιβάλ, όπως και όλες τις διοργανώσεις που προβάλλουν το σύγχρονο πρόσωπο της πόλης και κινητοποιούν το δημιουργικό δυναμικό της. Μαζί με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, αποτελούν διοργανώσεις τις οποίες τόσο ο Δήμος όσο και το κοινό και οι δημιουργοί, αγαπούν, υποστηρίζουν με θέρμη και ακολουθούν με αφοσίωση. Είναι μεγάλη επιτυχία του Φεστιβάλ το ότι ανανεώνει και συντηρεί την αγάπη του κοινού και των δημιουργών. Δε θα αναφερθώ ούτε στην Αγορά του ΦΚΘ ούτε στο Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, που λειτουργούν τόσο καιρό χάρη στο Φεστιβάλ, αλλά στο ότι αποδεικνύεται πως η Θεσσαλονίκη γίνεται σιγά σιγά μία πόλη του σινεμά. Ευχαριστούμε θερμά τον διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Δημήτρη Εϊπίδη, όλους τους συντελεστές και συνεργάτες, όλους τους εθελοντές, δημιουργούς και θεατές για τη συμμετοχή τους. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το 2014, όταν η Θεσσαλονίκη θα είναι Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας».

Η βραδιά συνεχίστηκε με την απονομή των βραβείων του 54ου ΦΚΘ. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος ήταν ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν και μέλη της οι Σκοτ Φούντας (βασικός κριτικός κινηματογράφου), Άντα Σόλομον (παραγωγός), Εντουάρ Ουαϊντρόπ (καλλιτεχνικός διευθυντής στο «Δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών) και Κ. Βήτα (μουσικός).

Το μεγάλο βραβείο της διοργάνωσης, το βραβείο Καλύτερης Ταινίας - Χρυσός Αλέξανδρος, το οποίο απονέμεται στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου, απέσπασε η ταινία Κελί από χρυσάφι του Διέγο Κεμάδα – Δίες. Το βραβείο απένειμε ο Αλεξάντερ Πέιν, ο οποίος επεσήμανε: «Εκ μέρους και των συναδέλφων μου από την κριτική επιτροπή, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω το διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Εϊπίδη αλλά και όλους τους συντελεστές της διοργάνωσης για την υπέροχη φιλοξενία τους και την υπέροχη εμπειρία που μας επιφύλαξαν εδώ στη Θεσσαλονίκη. Είδαμε 14 ταινίες από 11 χώρες και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το επίπεδο των φιλμ. Πριν από 17 χρόνια παρουσίασα σε αυτό το Φεστιβάλ την πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία και είναι για μένα ιδιαίτερη χαρά και ενθάρρυνση να βλέπω πώς εξελίσσονται στο μεταξύ οι νέοι σκηνοθέτες. Ρόλος μας εδώ δεν είναι αποκλειστικά και μόνο η βράβευση των ταινιών, αλλά επιπλέον το να ενθαρρύνουμε τους νέους κινηματογραφιστές. Ο κ. Εϊπίδης ξεκινά με την επιλογή των ταινιών και η κριτική επιτροπή είναι εδώ για να παράσχει περαιτέρω ενθάρρυνση». Το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του σκηνοθέτη η Μαρίνα Κόντη, εκπρόσωπος της ... -εταιρίας διανομής της ταινίας-, σημειώνοντας: «Θα έλεγα ότι πρόκειται για κοινό καλό γούστο: αφενός του κ. Τάκη Βερέμη, που είναι ο ιδιοκτήτης της και επιλέγει τις ταινίες και αφετέρου του κ. Εϊπίδη που επέλεξε την ταινία για να συμμετάσχει στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ. Είναι τιμή μας να μας απονέμει ο κ. Πέιν το βραβείο. Ευχαριστούμε πολύ».

Το ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος απονεμήθηκε από τον Εντουάρ Ουαϊντρόπ στην ταινία Σουζάν της Κατέλ Κιγιεβερέ. Το βραβείο παρέλαβε επίσης η Μαρίνα Κόντη της ..., αναφέροντας: «Οι παραγωγοί και η σκηνοθέτιδα της ταινίας δε μπορούσαν να είναι εδώ μαζί μας. Ευχαριστούμε πάρα πολύ την κριτική επιτροπή και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που φιλοξένησε τόσο το Σουζάν όσο και το Κελί από χρυσάφι, καθώς και άλλες ταινίες της ...».

Το ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία – Χάλκινος Αλέξανδρος απονεμήθηκε από την Άντα Σόλομον στην ταινία Χάλια μαλλί της Μαριάνα Ρονδόν, η οποία υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Σας ευχαριστώ πολύ. Το κοινό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν υπέροχο και η εμπειρία μας εδώ αξέχαστη».

Το βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης απονεμήθηκε στον ηθοποιό Φρανσουά Νταμιέν για την ερμηνεία του στην ταινία Σουζάν της Κατέλ Κιγιεβερέ. Την απονομή του βραβείου έκανε επίσης η Άντα Σόλομον, σημειώνοντας: «H συμμετοχή μου σε αυτή την κριτική επιτροπή ήταν μια σπουδαία εμπειρία. Δε βρίσκω λόγια για να ευχαριστήσω όλους όσους εμπλέκονταν σε αυτή τη διοργάνωση: καταρχάς τον κ. Εϊπίδη, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη της κριτικής επιτροπής, το κοινό με το οποίο μοιραστήκαμε την εμπειρία της απόλαυσης των ταινιών και βέβαια τους σκηνοθέτες που μας προσέφεραν αυτή την ευκαιρία». Το βραβείο παρέλαβε η Μαρίνα Κόντη εκ μέρους της ...

Το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας, την απονομή του οποίου έκανε ο Κ. Βήτα, απέσπασε η Σάρα Φορεστιέ για την ερμηνεία της στην ταινία Σουζάν της Κατέλ Κιγιεβερέ και το βραβείο παρέλαβε επίσης η Μαρίνα Κόντη εκ μέρους της ...

Το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας δόθηκε εξ ημισείας στον Χρήστο Στέργιογλου για την ερμηνεία του στην ταινία Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά της Ελίνας Ψύκου και στον Χάιμε Βαδέλ για την ερμηνεία του στην ταινία Το ποτό του διαβόλου του Ιγνάσιο Ροδρίγες. Η σκηνοθέτιδα Ελίνα Ψύκου παρέλαβε το βραβείο εκ μέρους του Χρήστου Στέργιογλου. «Ο Χρήστος δυστυχώς δεν μπορούσε να είναι εδώ γιατί έχει θέατρο στην Αθήνα αυτή τη στιγμή. Εάν ήταν, θα ευχαριστούσε πάρα πολύ για αυτό το βραβείο την επιτροπή, το Φεστιβάλ που φιλοξένησε την ταινία και τη σκηνοθέτιδα της ταινίας, Ελίνα Ψύκου», κατέληξε χιουμοριστικά η ίδια.

Το βραβείο Σεναρίου, το οποίο απένειμε ο Εντουάρ Ουαϊντρόπ, απέσπασε η ταινία Οι αισιόδοξοι του Τάε – γκον Κιμ. Το βραβείο Σκηνοθεσίας, το οποίο απένειμε ο Σκοτ Φούντας, απέσπασε ο Διέγο Κεμάδα – Δίες για την ταινία Κελί Από χρυσάφι και το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του επίσης η Μαρίνα Κόντη της...

Η κριτική επιτροπή του 54ου ΦΚΘ απένειμε επίσης Ειδική Μνεία στον Μαχμούντ Λότφι για τη φωτογραφία του στην ταινία Ένα βήμα τη μέρα της Χάλα Λότφι. Το βραβείο, το οποίο απένειμε ο Σκοτ Φούντας, παρέλαβε εκ μέρους του δημιουργού η αιγύπτια δημοσιογράφος Θάρα Γκουμπαΐλ, εκφράζοντας τις ευχαριστίες της.

Την ανακοίνωση και απονομή των βραβείων Κοινού Φίσερ πραγματοποίησε ο Γιώργος Μακρυγιαννάκης, μάνατζερ της Φίσερ, σημειώνοντας: «Η αγάπη της Φίσερ για τον κινηματογράφο και τη Θεσσαλονίκη δεν είναι συγκυριακή. Πριν μερικά χρόνια η Αθηναϊκή Ζυθοποιΐα υποσχέθηκε να στηρίξει αυτή την κινηματογραφική διοργάνωση που προωθεί την τέχνη και την πόλη. Γι’ αυτό το λόγο, συνεπείς στην υπόσχεσή μας, βρισκόμαστε για έβδομη συνεχή χρονιά εδώ απονέμοντας τα βραβεία Κοινού. Φέτος το Φεστιβάλ φιλοξένησε ένα σύνολο εξαιρετικών ταινιών που κατάφεραν να γεμίσουν τις κινηματογραφικές αίθουσες και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς για το υπέροχο θέαμα που μας προσέφεραν. Ευχαριστούμε θερμά το κοινό που για μία ακόμη φορά αγκάλιασε τις ταινίες και το θεσμό, ξεχωρίζοντας τις αγαπημένες του ταινίες». Το βραβείο Κοινού Φίσερ του Ελληνικού Προγράμματος – Μιχάλης Κακογιάννης του 54ου ΦΚΘ απονεμήθηκε στην ταινία Η τελευταία φάρσα του Βασίλη Ραΐση, ο οποίος παραλαμβάνοντάς το επεσήμανε χαρακτηριστικά: «Έχω ξαναπάρει βραβείο στο παρελθόν, αλλά παλιότερα μας τα έλεγαν μισή ώρα νωρίτερα και ήμασταν προετοιμασμένοι. Τώρα είναι σαν... κεραμίδα. Ευχαριστώ το κοινό που μας εμπιστεύτηκε, τους συνεργάτες μου που μαζί καταφέραμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά χωρίς πόρους, καθώς και όλους όσους εργάζονται για να συνεχίσει να υπάρχει ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου με τέτοιο επίπεδο. Το βραβείο Κοινού είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Δεν έχουμε καμία εταιρία πίσω μας και σε μια πρώτη προσέγγιση που κάναμε σε επαγγελματίες του χώρου, μας είπαν ότι είναι καλή η ταινία, αλλά το κοινό δε θέλει τέτοια θέματα. Χαίρομαι που διαψεύστηκαν».

Το βραβείο Κοινού Φίσερ του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια του 54ου ΦΚΘ, απονεμήθηκε στην ταινία Τα παιδιά του ιερέα του Βίνκο Μπρέσαν. Το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του δημιουργού η Γιαέλ Σουρακί, εκπρόσωπος της ... -εταιρίας διανομής της ταινίας-, η οποία σημείωσε: «Ευχαριστούμε πολύ. Δυστυχώς οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν μπορούσαν να βρίσκονται εδώ. Εκ μέρους της εταιρίας διανομής, ευχαριστούμε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης».

Το βραβείο Κοινού Φίσερ του τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες του 54ου ΦΚΘ απέσπασε η ταινία Παπούσα των Γιοάνα Κος – Κράουτσε και Κρίστοφ Κράουτσε. Το βραβείο παρέλαβε ο παραγωγός της ταινίας Λάμπρος Ζιώτας, ο οποίος ανέφερε: «Εκ μέρους των σκηνοθετών θέλω να σας ευχαριστήσω για το αξιόλογο αυτό βραβείο. Ευχαριστούμε θερμά το Φεστιβάλ για τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε την τελευταία μας δουλειά εδώ στη Θεσσαλονίκη. Το να μπορέσω να δείξω τη δουλειά αυτή στην πατρίδα μου είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και για εμένα προσωπικά, καθώς εργάζομαι στο εξωτερικό. Η τέχνη υπάρχει, μαστορεύεται όπως έλεγε ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Βάρναλης, για να αφαιρεί αυτό το κομμάτι της ζωής μας που ονομάζουμε ανησυχίες. Τις τελευταίες εννιά μέρες ζήσαμε την Τέχνη του κινηματογράφου. Ευχαριστώ και πάλι τη Θεσσαλονίκη και τους διοργανωτές του Φεστιβάλ».

Το βραβείο Κοινού Φίσερ του Διεθνούς Διαγωνιστικού του 54ου ΦΚΘ απονεμήθηκε στην ταινία Κελί από χρυσάφι του Διέγο Κεμάδα – Δίες, το οποίο παρέλαβε επίσης η Μαρίνα Κόντη, εκ μέρους της ..., λέγοντας: «Ευχαριστούμε πολύ το κοινό. Είναι η δεύτερη χρονιά που η ... λαμβάνει βραβείο κοινού, σας ευχαριστούμε πολύ».

Το βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της Βουλής των Ελλήνων απονεμήθηκε για ένατη συνεχή χρονιά από τον γενικό διευθυντή προγράμματος του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων κ. Πάνο Κουάνη, στην ταινία Κελί από χρυσάφι του Διέγο Κεμάδα – Δίες. Το βραβείο παρέλαβε επίσης η κ. Κόντη.

Η κριτική επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (Φισπρέσκι) αποτελούμενη από την πρόεδρο Μάγκντα Μιχαϊλέσκου και τα μέλη Μποζιντάρ Μάνοφ, Ντουμπράβκα Λάκιτς, Μπόιντ φαν Χουέι και Ντένις Ουέστ, απένειμε δύο βραβεία. Την απονομή πραγματοποίησε ο Μποζιντάρ Μάνοφ, ο οποίος σημείωσε χαρακτηριστικά: «Είναι μεγάλη τιμή για εμάς που βρισκόμαστε εδώ. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την πρόσκληση, αλλά και για... τον τέλειο καιρό. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου στην κριτική επιτροπή για την άψογη συνεργασία». Στη συνέχεια, ο κ. Μάνοφ απένειμε το βραβείο για Ελληνική Ταινία στο φιλμ Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά της Ελίνας Ψύκου, η οποία παραλαμβάνοντάς το υπογράμμισε: «Ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι πολύ σημαντικό για ένα σκηνοθέτη αυτό το βραβείο». Το βραβείο Φιπρέσκι για το Διαγωνιστικό Τμήμα απονεμήθηκε στην ταινία Χάλια μαλλί της Μαριάνα Ρονδόν, η οποία με τη σειρά της εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες της για τη διάκριση.

Μετά την απονομή των βραβείων του 54ου ΦΚΘ ακολούθησε η προβολή της ταινίας Νεμπράσκα του Αλεξάντερ Πέιν.

ΠΕΦΤΕΙ Η ΑΥΛΑΙΑ ΤΟΥ 54ου ΦΚΘ

54ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1-10 Νοεμβρίου 2013

H αυλαία του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα πέσει το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013 στην ιστορική έδρα του θεσμού, το Ολύμπιον, με την τελετή λήξης, την οποία θα παρουσιάσει η ηθοποιός Στεφανία Γουλιώτη.

Μετά την επίσημη λήξη της διοργάνωσης, θα προβληθεί η ταινία Νεμπράσκα του ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν, ο οποίος φέτος είναι πρόεδρος της διεθνούς κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ και θα δώσει το «παρών» στην τελετή.

Η ταινία -ένας ασπρόμαυρος φόρος τιμής στη γενέτειρα του Πέιν, τη Νεμπράσκα- είναι ένα βαθιά ανθρώπινο road movie που εστιάζει στη γλυκόπικρη σχέση ενός πατέρα με το γιο του, οι οποίοι ταξιδεύουν εκεί για να εισπράξουν τα κέρδη ενός αμφιβόλου γνησιότητας λαχείου. Στο ρόλο του πατέρα συναντάμε τον Μπρους Ντερν, σε μια έξοχη ερμηνεία που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών. Η ταινία αποτυπώνει εικόνες μιας άγνωστης Αμερικής, αναμνήσεις και αλήθειες, μέσα από τη συναισθηματικά φορτισμένη προσωπική διαδρομή του κεντρικού ήρωα.

Η συμμετοχή της ταινίας λήξης, η οποία εντάσσεται στην ενότητα «Ανοιχτοί Ορίζοντες», χρηματοδοτείται, μεταξύ άλλων δράσεων του 54ου ΦΚΘ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ 54ου ΦΚΘ

54ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  1-10 Νοεμβρίου 2013

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ 54ου ΦΚΘ

Η Κριτική Επιτροπή για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποτελείται από τους:

Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής:  Αλεξάντερ Πέιν, σκηνοθέτης (ΗΠΑ)

Μέλη της Κριτικής Επιτροπής: Σκοτ Φούντας, κριτικός κινηματογράφου του περιοδικού Variety (ΗΠΑ) - Άντα Σόλομον, παραγωγός (Ρουμανία) - Εντουάρ Ουαϊντρόπ, καλλιτεχνικός διευθυντής στο «Δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών (Γαλλία) - Κ. Βήτα, μουσικός (Ελλάδα)

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Βραβείο Καλύτερης ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος - Θόδωρος Αγγελόπουλος απονέμεται στην ταινία:

ΚΕΛΙ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ του Διέγο Κεμάδα – Δίες, Μεξικό, Ισπανία, 2013. Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος απονέμεται στην ταινία: ΣΟΥΖΑΝ της Κατέλ Κιγιεβερέ, Γαλλία, 2013. Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία – Χάλκινος Αλέξανδρος απονέμεται στην ταινία: ΧΑΛΙΑ ΜΑΛΛΙ της Μαριάνα Ρονδόν Βενεζουέλα, 2013. Βραβείο Σκηνοθεσίας στον: Διέγο Κεμάδα – Δίες (Ισπανία). Για την ταινία: ΚΕΛΙ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ, Μεξικό, Ισπανία, 2013.Βραβείο Σεναρίου στον: Τάε – γκον Κιμ, Νότια Κορέα, 2012 για το σενάριο της ταινίας: ΟΙ ΑΙΣΙOΔΟΞΟΙ, Νότια Κορέα, 2012

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στην: Σάρα Φορεστιέ για την ερμηνεία της στην ταινία: ΣΟΥΖΑΝ, της Κατέλ Κιγιεβερέ Γαλλία, 2013. Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας εξ ημισείας στους: Χρήστο Στέργιογλου (Ελλάδα) για την ερμηνεία του στην ταινία: Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ της Ελίνας Ψύκου, Ελλάδα, Τσεχία, 2013 Και

Χάιμε Βαδέλ (Χιλή) για την ερμηνεία του στην ταινία: ΤΟ ΠΟΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, του Ιγνάσιο Ροδρίγες, Χιλή, 2012. Βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης: στον ηθοποιό Φρανσουά Νταμιέν για την ερμηνεία του στην ταινία ΣΟΥΖΑΝ, της Κατέλ Κιγιεβερέ, Γαλλία, 2013

Ειδική μνεία: στον Μαχμούντ Λότφι (Αίγυπτος) Για τη φωτογραφία του στην ταινία ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, της Χάλα Λότφι, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, 2012

ΒΡΑΒΕΙΑ ΦΙΠΡΕΣΚΙ

Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου αποτελούμενη από τους: Μάγκντα Μιχαϊλέσκου, Πρόεδρος, (Ρουμανία), Μποζιντάρ Μάνοφ (Βουλγαρία), Ντουμπράβκα Λάκιτς (Σερβία), Μπόιντ φαν Χουέι (Λουξεμβούργο), Ντένις Ουέστ (ΗΠΑ)

Απονέμει τα εξής βραβεία: Για το Διαγωνιστικό Τμήμα στην ταινία:ΧΑΛΙΑ ΜΑΛΛΙ, της Μαριάνα Ρονδόν Βενεζουέλα, 2013. Για Ελληνική Ταινία στην ταινία: Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ της Ελίνας Ψύκου, Ελλάδα, Τσεχία, 2013. ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ» Ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής των Ελλήνων (Βουλή-Τηλεόραση) απονέμει το καθιερωμένο βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» στην ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος: ΚΕΛΙ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ του Διέγο Κεμάδα – Δίες, Μεξικό, Ισπανία, 2013

BΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ ΦΙΣΕΡ

Το βραβείο Κοινού ΦΙΣΕΡ του Διεθνούς Διαγωνιστικού του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμεται στην ταινία: ΚΕΛΙ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ του Διέγο Κεμάδα – Δίες, Μεξικό, Ισπανία, 2013. Το βραβείο Κοινού ΦΙΣΕΡ του Ελληνικού Προγράμματος – Μιχάλης Κακογιάννης, του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμεται στην ταινία: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΑΡΣΑ του Βασίλη Ραΐση, Ελλάδα, 2013. Το βραβείο Κοινού ΦΙΣΕΡ του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμεται στην ταινία: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ του Βίνκο Μπρέσαν, Κροατία, 2013. Το βραβείο Κοινού ΦΙΣΕΡ του τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμεται στην ταινία: ΠΑΠΟΥΣΑ των Γιοάνα Κος – Κράουτσε και Κρίστοφ Κράουτσε, Πολωνία, 2013.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ

54^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  1-10 Νοεμβρίου 2013

Η Αγορά, το αναπτυξιακό κομμάτι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με υπεύθυνη οργάνωσης την Marie-Pierre Macia, ανακοινώνει τα αναπτυξιακά βραβεία της, στο πλαίσιο του 54^ου ΦΚΘ.

I. Η κριτική επιτροπή του 9^ου Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads, η οποία αποτελείται από τους Alesia Weston (πρώην στέλεχος του Sundance Film Institute), Peter Carlton (Warp Films – παραγωγός, Αγγλία) και Αμάντα Λιβανού (Beben Films – Παραγωγός, Ελλάδα), απονέμει το βραβείο συμπαραγωγής (εικόνα και ήχο) από την ελληνική εταιρία POST-PRODUCTION 2|35 στο κινηματογραφικό σχέδιο:

THE SEA AND ITS WAVES, Σκηνοθεσία: Liana Kassir & Renaud Pachot, Παραγωγή: Mathieu Mullier, Kafard Films, Συμπαραγωγή: Abla Khoury, Ginger Beirut Production, Λίβανος - Γαλλία

Ο παραγωγός του βραβευμένου σχεδίου κερδίζει επίσης διαπίστευση για το Producer’s Network του προσεχούς Φεστιβάλ των Καννών.

II. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ (CNC), ο γαλλικός δημόσιος οργανισμός που στοχεύει στην υποστήριξη και την προώθηση της οικονομίας του κινηματογράφου στη Γαλλία και στο εξωτερικό, προσφέρει για τρίτη χρονιά στο πλαίσιο του Crossroads, βραβείο αξίας 7.000 ευρώ για ανάπτυξη σεναρίου στο κινηματογραφικό σχέδιο:

A HISTORY OF WOMEN, Σκηνοθεσία: Ülkü Oktay, Παραγωγή: Onur Ünlü, Sebnem Vitrinel, Eflatun Film, Τουρκία

Επίσης, απονέμει ειδική μνεία στο κιν/φικό σχέδιο:

Ο ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ, Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής, Παραγωγή: Φαίδρα Βόκαλη, Marni Films, Ελλάδα

III. Το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο MFI SCRIPT 2 FILM WORKSHOPS που διοργανώνεται από το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (ΜΙΚ) βραβεύει με υποτροφία για περαιτέρω ανάπτυξη σεναρίου το κινηματογραφικό σχέδιο:THE SATELLITES, Σκηνοθεσία: Nenad Mikalacki, Παραγωγός: Pascaline Saillant, 25 Films, Γαλλία-Σερβία

IV. Η εταιρία GRAAL βραβεύει για τέταρτη χρονιά μία από τις 12 ταινίες του τμήματος Agora Works in Progress που παρουσιάστηκαν στο 54^ο Φεστιβάλ, προσφέροντας υπηρεσίες και υλικά σε post-production αξίας έως 70.000 ευρώ.

Η κριτική επιτροπή των Agora Works in Progress, η οποία αποτελείται από τους Olivier Heitz (εταιρία πωλήσεων MK2, Γαλλία) Matthieu Darras (Φεστιβάλ Κινηματογράφου San Sebastian, Ισπανία) και Κωνσταντίνα Βονόρτα (Graal, παραγωγός, Ελλάδα) βραβεύει την ταινία:

NEXT TO HER, Σκηνοθεσία: Asaf Korman, Παραγωγή: Haim, Mecklberg & Estee Yacov - Mecklberg, 2-Team Productions, Ισραήλ

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τις:

Αγγελική Βέργου: vergou@filmfestival.gr

Γιάννα Σαρρή: sarri@filmfestival.gr

ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Καμιά φορά, στεκόμαστε μπροστά στο πρόγραμμα του “ΦΚΘ” αμήχανοι, και δεν ξέρουμε τι διάολο να επιλέξουμε, αφού τίποτα δεν μπορεί να μας εγγυηθεί, την ποιότητα της ταινίας που θα δούμε, όλες ίδιες είναι και όλες “καλές”. Η... νεκροψία της προβολής θα το δείξει!

Με τον “Πεινασμένο Άνθρωπο” όμως του Φίλιπ Μάρτιν (Γάλλος), αν και η επιλογή μας ήταν εντελώς τυχαία και τυφλή, χτυπήσαμε διάνα... φλέβα χρυσού!

Χωρίς υπερβολή για μας, και χωρίς να έχουμε δει το σύνολο των ταινιών του 54ου “ΦΚΘ”, αυτή η ταινία είναι η καλύτερη. Σαν τέτοια, επόμενο ήταν να την παρακολουθήσουν ελάχιστοι θεατές στην αίθουσα, αφού προβλήθηκε κι αργά, σχεδόν τις πρώτες πρωινές ώρες της περασμένης Τρίτης.

Στην παρουσίαση της ταινίας παρών ήταν και ο σκηνοθέτης, όπως και στο τέλος της προβολής που δέχθηκε σειρά από ερωτήσεις.

Η ταινία ήταν ένα ποιητικό δημιούργημα χωρίς υπότιτλους -πολύ καλή αυτή η ιδέα του σκηνοθέτου- γυρισμένη εξ' ολοκλήρου στα λασπόνερα του Δέλτα του Δούναβη (Ρουμανία), όπου ο δημιουργός ψάχνοντας να βρει τα ειδυλλιακά, ιδανικά τοπία για το σενάριό του, βρήκε να παίζουν ξέμοιαστα σ' αυτά τα νερά ένα τσούρμο από παιδιά! Τα οποία ευθύς αμέσως, “ονόμασε” πρωταγωνιστές της ταινίας. Ο κεντρικός του ήρωας ήταν ένας περιθωριακός πάμφτωχος, ο οποίος βρέθηκε στον ίδιο χώρο σοβαρά τραυματισμένος στο πόδι.

Αναμφισβητήτως, όπως είπαμε και στον διάλογο με τον σκηνοθέτη, το φιλμ ήταν καταπληκτικό! Με ένα επίσης καταπληκτικό φωτογραφικό γύρισμα, και ονειρικά πλάνα στα κανάλια του Δούναβη, φωτογραφικά τοποθετημένα. Ίσως αυτή η μαγευτική φωτογραφία του φιλμ, ήταν αυτή που μας κράτησε στην αίθουσα και δεν την εγκαταλείψαμε στα πρώτα δέκα λεπτά.

Η άλλη καινοτομία της ταινίας ήταν η έλλειψη υποτίτλων. Μια και, ότι έλεγαν τα παιδιά ή ο πρωταγωνιστής στα ρουμάνικα, δεν έχριζαν καμιά απολύτως, μετάφραση! Η εικόνα τα έλεγε όλα! 

Και, όταν ένας σκηνοθέτης κατορθώνει να πεί αυτό που θέλει μόνο με την εικόνα της ταινίας του, αυτός για μας είναι ο πραγματικός δημιουργός, και ο πραγματικός καλλιτέχνης.Εξ' άλλου ο κινηματογράφος για πολλά χρόνια υπήρξε βουβός, δεν είναι λίγα τα κινηματογραφικά αριστουργήματα που μετρούμε από κέινη τηνεποχή.

Η ταινία ακόμα, το είπαμε και στον σκηνοθέτη που συμφώνησε κατά το ήμισυ μαζί μας, με ένα άλλον τίτλο και ελάχιστα διαφοροποιημένη στο γύρισμά της, θα μπορούσε να έρθει στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο, και να διεκδικήσει επάξια κάποιο από  τα βραβεία εκείνα! Υπήρχαν στιγμές στην προβολή, οι περισσότερες, που δεν ήξερες πραγματικά αν βλέπεις ένα φιλμ ντοκιμαντέρ, ή μια ταινία μυθοπλασίας.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης πάντως, υπεραμύνθηκε της θέσεως ότι η ταινία του ήταν καθαρά ταινία μυθοπλασίας.

“Πεινασμένος Άνθωπος” λοιπόν, του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτου Φίλιπ Μάρτιν, και, όπου το απαντήσετε, μην το χάσετε, υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι να το δείτε, και κανένας να το... προσπεράστε!

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ...

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΚΑΘΕ ΔΥΟ Ή ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!..

Οι ομοιογενείς μας βαρύγδουποι "Μακεδόνες" της Αμερικής Αυστραλίας Καναδά, και των άλλων... ομοιογενειακών χωρών!

Διατυμπανίστηκε τόσο από το "ΥΜΑΘ" φέτος, που για μια στιγμή πιστέψαμε κι εμείς στα σοβαρά, ότι κάτι σημαντικό και καλό θα μπορούσε να γίνει στη Φλώρινα με το "11ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ" που θα διεξαχθεί εκεί, στις 13 και 14 Ιουλίου 2013, παρά λίγο... να πάμε!

Όταν, καλός ακαδημαϊκός και αγαπητός φίλος από την Κατερίνη, ο οποίος είναι μέσα στα πράγματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μας περιέγραψε τηλεφωνικώς, τραγικώς και λεπτομερώς, τα σημεία και τέρατα που έγιναν στο "Αλεξάνδρειο ίδρυμα" μεταξύ Δίου και Λιτοχώρου, κάτω από τη σκιά του Ολύμπου, λίγες μέρες πριν, του Συνεδρίου της Φλώρινας.

Αυτό το "στοιχειωμένο σπίτι", το "Αλεξάνδρειο", όπως πολύ καλά το χαρακτήρησε και το αποκάλεσε ο Θανάσης, κατασκευάστηκε πριν από λίγα χρόνια "δαπάνη-δωρεά των ομοιογενών μας προς την Μητέρα Ελλάδα", για να στεγάσει τις παγκόσμιες δραστηριότητες ενός Κέντρου Παμ-Μακεδόνων της Υφηλίου, μέσα στα γεωγραφικά όρια της σημερινής Ελλαδικής Μακεδονίας. Θα γίνονταν η συμβολική πάλλουσα καρδιά κάθε Έλληνα Μακεδόνα, όπου αυτός στη γη και εάν ευρίσκετο! Θα το διαχειρίζονταν και θα το διαφέντευαν αυτοί οι γενναίοι Έλληνες της διασποράς, οι αμερικανοέλληνες ή οι αυστραλοέλληνες, οι οποίοι και θα προωθούσαν στα πέρατα της οικουμένης τις δικές μας εθνικές θέσεις, τα δικά μας εθνικά συμφέροντα, τα δικά μας πολιτιστικά και πολιτισμικά ιδεώδη.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι αυτό το κτίριο δεν κτίστηκε ΠΟΤΕ με δαπάνη αυτών των μεγαλόσχημων εμιγκρέδων, και αυτοί ΠΟΤΕ δεν ενδιαφέρθηκαν ή δεν καταπιάστηκαν με τίποτα το σοβαρό και αξιόλογο εκεί μέσα! Παρόλο ότι έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, από τότε που ξεκίνησε ή μπήκε σε εφαρμογή αυτή η ιδέα.

Το κτίριο έγινε με δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου, του Ελληνικού κράτους, του Έλληνα φορολογούμενου, αυτοί, οι ομοιογενείς μας, έβαλαν μόνον ένα μικρό μέρος του κόστους, καπηλευόμενοι αισχρά το υπόλοιπο και ασυγκρίτως μεγαλύτερο, όσον αφορά την λειτουργικότητα και την δραστηριότητα, τα έξοδά των οποίων θα βάραιναν ή θα κάλυπταν αυτοί, αυτοί δεν το λειτούργησαν ΠΟΤΕ, και δεν το ανέπτυξαν ΠΟΤΕ!

Τουναντίον, φτιάχνοντας αυτά τα αρβανιτοβλάχικα "Παμμακεδονικά Συνέδρια" το καταπόντισαν, αφού αυτοί οι γελοίοι το βρήκαν ή το είδαν και, ΜΟΝΟΝ σαν ένα μέσον καλό να έρχονται για τουρισμό στην Ελλάδα ανά δύο ή τέσσερα χρόνια, διακοπές, οικογενειακώς ή και μεμονομένως, να βλέπουν τους συγγενείς και τους φίλους τους στην "πατρίδα", κουβαλώντας μαζί τους και όλη την χλέμπα της ελληνουριάς που τους απόμεινε, κάτω από τον πλήρη εξαμερικανισμένο ή εξαγγλισμένο μανδύα τους, του μετανάστη! Τις πολιτικές τους ίντρικες και προτιμήσεις, τα πολιτικά τους πάθη και μίση -μέρος του ντιενέι τους- άλλοτε με τους "ρεπουμπλικανούς", και άλλοτε με τους "δημοκρατικούς" αμερικανούς προέδρους, ή γερουσιασττές που εκλέγουν.

Κανείς, μα κανείς, από όλους αυτούς τους αμερικανο-Έλληνες που ανέβηκαν στα ύπατα αξιώματα του Αμερικανικού κράτους (ΗΠΑ), ή και άλλων πολιτιστικών και πολιτισμικών φορέων στην Αμερική από τον 19ο αιώνα και μετά, δεν ένδιαφέρθηκε ή δεν έδωσε ποτέ δραχμή, για τα ελληνικά προβλήματα και την ύπαρξη της μητέρας Ελλάδος. Την ανάπτυξή της, την ζωντανή και στιβαρή παρουσία της στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Γι' αυτούς το ζητούμενο είναι να ασκείται πλήρως και υποταγώς η αμερικανική εξωτερική πολιτική στη γειτονιά μας, η οποία εξ' ορισμού είναι τέλεια από κάθε άποψη, και εμείς οι Έλληνες εδώ, να είμαστε οι ραγιάδες και τα γιουσουφάκια του αμερικανικού Πενταγώνου, των αμερικανικών "Γερακιών", και του ψευτο "Πλανητάρχη" αμερικανού προέδρου, όποιος κι αν είναι, αυτός που εκλέγουν.

Ως τέτοιοι, πρεσβευτές των άκρως αμερικανικών συμφερόντων ήρθαν στο "Αλεξάνδρειο" στο παρελθόν, και... απήλθαν, λάτρεις και φανατικοί υποστηρικτές των ελεεινών και μιαρών Μπους (υιού και πατρός), του γραφικού "Πρώτου Σαξοφωνίστα" της υφηλίου, και τα τελευταία χρόνια, του πολλά υποσχομένου για την ειρήνη και την ευημερία των λαών της γης μεγαλοπροέδρου, πλην αφρικανικής και αράπικης καταγωγής, Χουσεΐν Ομπάμα! Φέτος.

Πριν τρία-τέσσερα χρόνια, σ' έναν καρναβαλίστικο λόγω εποχής, χορό Ελλήνων 12θεϊστών στη Θεσσαλονίκη, κατά λάθος παρευρέθηκε και ένας ομοιογενής μας ο οποίος κληθής στο Βήμα να πει δυο λόγια για το χρονικό της βραδιάς, άρχισε να προβάλλει και να εκθεάζει την προωπικότητα του Κίζινγκερ! Ναι, μην γελάτε, μην κοκκινίζετε από θυμό, του Κίζινγκερ!

Στην αντίδραση των συνδιασκεδαζόντων να μετεξελιχθεί η βραδιά, από βραδιά χαράς και ευφορίας σε βραδιά συρράξεως και πένθους, ο έρμος εγκατέλειψε το μικρόφωνο άρον-άρον και κακήν-κακώς, και, μέχρι να ξεκουμπιστεί της αιθούσης οριστικά, λούφαξε σε μια γωνιά, δεν έβγαλε άχνα, έτρωγε τα νύχια του σαν δαρμένο σκυλί.

Αυτοί είναι οι ομοιογενείς μας, και από αυτούς εμείς, δυστυχώς, περιμένουμε παγκόσμια δραστηριότητα, "κυνητικότητα", και στήριξη!

Οι αμερικανοί κυρίως, και οι αυστραλοί λιγότερο, ομοιογενείς μεγαλόσχημοι που έρχονται να συμμετάσχουν σ' αυτά τα "παμμακεδονικά", δήθεν συνέδρια, δεν είναι παρά κολλυβογράμματοι και πετυχημένοι... μανάβηδες, εστιατόρες στην συντριπτική τους πλειοψηφία στις χώρες που διαμένουν, διορισμένοι πρόεδροι των σωματείων που αντιπροσωπεύουν, και τα λειτουργούν κυρίως, για να κάνουν αυτά τα ταξιδάκια αναψυχής προς τα πάτρια εδάφη... δημοσία δαπάνη!

Θα πρέπει τελικώς, να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή τα πράγματα με την "ομοιογένειά" μας (έπαψε προ πολλού να είναι ομογένεια), ότι εμείς εδώ στο "Ελλάντα", δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα, απολύτως, από αυτούς εκεί στο "Αμέρικα" (Αμέρικα, Αμέρικα) ή στο Αουστράλια, αμερικανοαυστραλοί είναι, ήδη είμαστε σε μια βαβελική σχέση μαζί τους, δεν καταλαβαινόμαστε καν επικοινωνιακά, γλωσσικά, οι "Έλληνες" τετάρτης και πέμπτης γενεάς που έρχονται από την αλλοδαπή να μας... διδάξουν εδώ πολιτισμό και "ανάπτυξη", στην χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός και η ανάπτυξη, δεν μιλάει ΚΑΝΕΝΑΣ, μα κανένας, την ελληνική γλώσσα. Μιλούν απταίστως τα αρλουμποφράγκικα ή τα σαχλοεγγλέζικα, όχι όμως και τα ελληνικά.

Πως είναι δυνατόν εξ' άλλου, να λέει κάποιος Έλληνας του εξωτερικού ότι είναι Έλληνας, όταν δεν μιλάει, ή δεν σκαμπάζει γρι από ελληνικά, την μητρική του γλώσσα; Αλλά, μήπως, δεν είναι μητρική γλώσσα αυτών των "Ελληναράδων" τέταρτης και πέμπτης γενεάς που μας έρχονται, η Ελληνική γλώσσα;

Την ψυχρολουσία μ' αυτούς τους γιαλαντζί Έλληνες την πήραμε στο προπερσυνό "Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης", όταν η Διεύθυνσή του έφερε να τιμήσει τον εκκολαπτόμενο αμερικανοέλληνα μεγαλοσκηνοθέτη των "ΗΠΑ" Αλεξάντερ Πέιν (ελληνάρας Αλέξανδρος Παπαδόπουλος), και στην συνέντευξη Τύπου που έδωσε το "γνήσιο αυτό τέκνο της Μητέρας Ελλάδος", δεν άρθρωσε λέξη ελληνική, σε σημείο μάλιστα, να εξοργίσει και αρκετούς συναδέλφους από κάτω, όταν χαζο-αμερικανιστί, έπιασε μια ηλίθια συζήτηση στο τραπέζι με τον Φαίδωνα Παπαμιχαήλ (άλλος ελληνάρας κι αυτός), και έγραψε όλους εμάς που πήγαμε να τον ακούσουμε και να τον... θαυμάσουμε, στα παλαιά των υποδημάτων του! Ή τους όρχεις του, κανονικά! (Αυτή η συνέντευξη Τύπου κάπου παίζει ολόκληρη στο διαδίκτυο).

Κάτι παρόμιο έγινε και φέτος στο "Αλεξάνδρειο" μ' αυτούς τους "παμμακεδόνες" ομοιογενείς μας, όταν παρευρισκόμενοι Έλληνες σύνεδροι και πραγματικοί διανοούμενοι από εδώ, από "το Ελλάντα", απηύδησαν ή έγιναν εξω φρενών με την αγραμματοσύνη τους, αλλά και διαπιστώνοντας κατά τη διάρκεια των εργασιών πως, αυτοί που πλασάρονται στις θέσεις κλειδιά των ομοιογενιακών σωματείων και ενώσεων του εξωτερικού, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά κολλυβογράμματοι εμιγκρέδες, ή τελείως αγράμματοι μανάβηδες και εστιάτορες ομοιογενείς μας της αλλοδαπής!

Θυμηθείτε κι εκείνον τον μανάβη του Σίδνεϊ το 1981, όταν το Πασόκ ανέλαβε την Κυβέρνηση και ο Λαός την εξουσία, ο οποίος έγινε αμέσως πρεσβευτής μας (ο Λαός), εκεί στο Αουστράλια!

Να μην ξεχνούμε όμως και τους αλτρουιστές μαϊντανούς και πανταχού παρόντες Έλληνες καλλιτέχνες της ημεδαπής, όπως ο Νταλάρας ο οποίος έκανε αφιλοκερδώς και σπέσιαλ εμφάνιση στο φετεινό "Αλεξάνδρειο" της Κατερίνης, εισπράττοντας το ιλιγγιώδες ποσόν για τα "Παιδιά της Ορχήστρας" και τον "Ήχο", των 38.000 ευρώ! Σκεφτείτε δηλαδή, πόσα θα έπαιρνε αυτός ο σοσιαληστής και φανατικός Έλληνας των τελευταίων χρόνων κερχελές, αν δεν εμφανίζονταν "αφιλοκερδώς"!

Αυτές τις γελοίες και "εθνικές" δραστηριότητες των εμιγκρέδων μας στην γενέτειρά τους, της ζήσαμε κι άλλες φορές στο παραελθόν, δεν μας είναι ξένες, θα αναφέρουμε μόνον ενδεικτικά και χωρίς σχόλια τα συνέδρια των "Αυστραλών" στην Χαλκιδική, πληρωμένα όλα από την παλιά Νομαρχία της (δεν απέφεραν τίποτα στο νομό, παρά τα γελοία και ανόητα υσποσχόμενα), το Διεθνές Συνέδριο στην Ξάνθη προ ετών των Ποντίων της Διασποράς, στο οποίο εκείνη την εποχή, είχε εμφανιστεί στο Βήμα ομιλών και ο πεθαμένος Χριστόδουλος με ιερά άμφια, ο διάκος να του γυρίζει τις σελίδες δίπλα του με ασύλληπτη δουλοπρέπεια, και στην άιθουσα του κινηματοθεάτρου Ξάνθης που ελάμβανε χώρα εκείνη η αηδία, το συνέδριο, να ρέει ποτάμι ο λίβανος και η σμύρνα, το φώς των λαμπτήρων αντικαταστάθηκε από τα κεριά και τις λαμπάδες της... μεγάλης σαρακοστής!

Γιατί όπως ξέρετε, όλοι αυτοί οι ομοιογενείς μας όταν ταξιδεύουν προς την χώρα που τους γέννησε, από εκεί που ξεκινούν (ή κι από δω), κουβαλούν πάντα μαζί τους αμανάτι, και όλη την αντιπροσωπεία της Εβραιοχριστιανικής μασονίας που τους ποδηγετεί, και τους "καθοδηγεί" εκεί!

Θα επανέλθουμε πιθανώς, και μετά το πολυδιαφημιζόμενο συνέδριο της Φλώρινας.

Ως τότε, ο θεός να μας φυλάει... από την ελληνική ομοιογένεια της Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΚΛΕΡ ΣΙΜΟΝ

54^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ   1-10 Νοεμβρίου 2013

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου, η γαλλίδα δημιουργός Κλερ Σιμόν, στο πλαίσιο του 54^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσία του διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Δημήτρη Εϊπίδη, με αφορμή το αφιέρωμα που πραγματοποιεί η φετινή διοργάνωση στο έργο της.

Προλογίζοντας την καλεσμένη του 54^ου ΦΚΘ, ο κ. Εϊπίδης σημείωσε: «Θέλω να καλωσορίσω την Κλερ Σιμόν και να πω και δημόσια ότι η συμμετοχή της στο φεστιβάλ φέτος αποτελεί για μένα μία μεγάλη επιτυχία. Γνωρίζω το έργο της εδώ και κάποια χρόνια, κυρίως τα σπουδαία ντοκιμαντέρ της και λιγότερο τις αφηγηματικές της ταινίες. Είδα την τελευταία της δουλειά, το φιλμ Gare du Nord πρόσφατα και με συνεπήρε. Παίζεται απόψε και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Η Κλερ Σιμόν ήταν μία έκπληξη για μένα και αναρωτιόμουν γιατί δεν είχαμε καταφέρει να την προσελκύσουμε μέχρι στιγμής στη Θεσσαλονίκη. Έτσι ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια για το αφιέρωμα. Είναι πάρα πολλά τα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και οι σκηνοθέτες συχνά κουράζονται να μετακινούνται, ωστόσο ήλπιζα ότι κάπως θα είμαστε τυχεροί και θα καταφέρναμε να έχουμε την Κλερ Σιμόν μαζί μας, πράγμα που όντως συνέβη. Είμαι περήφανος για αυτό και ελπίζω να την έχουμε και στο μέλλον μαζί μας, με τις επόμενες ταινίες της. Περιμένω θαύματα εκ μέρους της και χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκεται εδώ».

Παίρνοντας το λόγο, η Κλερ Σιμόν αναφέρθηκε αρχικά στη νέα ταινία της Gare du Nord, μιλώντας για τις δυσκολίες των γυρισμάτων στον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. «Ο σταθμός αυτός είναι ένα τεράστιο μέρος και αυτό ακριβώς ήθελα να ‘’περάσει’’ στο κοινό, να βγει κάτι αληθινό. Με ενδιέφερε να φανεί ο σταθμός από ντοκιμαντερίστικη σκοπιά, και όχι μόνο μέσα από τις ιστορίες των χαρακτήρων. Έχοντας αφιερώσει πολύ χρόνο ψάχνοντας για ιστορίες μέσα στο σταθμό, γνώριζα πολύ καλά τα κατατόπια. Ο Gare du Nord είναι σαν τον ωκεανό: μπορεί να τον φοβάσαι στην αρχή αλλά μετά αν πηγαίνεις εκεί κάθε μέρα, βλέπεις ότι αλλάζει συνεχώς και έτσι νιώθεις ότι είσαι ισχυρός απέναντί του, ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείς, επειδή πολύ απλά αλλάζει αέναα». Η δημιουργός προσέθεσε σχετικά: «Ήξερα ότι δε μπορούσα να κάνω γυρίσματα στο συγκεκριμένο χώρο π.χ. για 50 μέρες. Πριν ξεκινήσω την ταινία είχα γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ εκεί και έτσι γνώριζα καλά πώς έπρεπε να σταθώ με την κάμερα. Το μέρος αυτό έχει τη δική του ζωή: όλοι κινούνται γρήγορα, παίρνουν το τρένο τους, πηγαίνουν στη δουλειά τους και έτσι δεν νοιάστηκαν και πολύ που βρισκόμουν εκεί και κινηματογραφούσα. Φυσικά, αυτό διαφέρει εάν επρόκειτο να κάνει γυρίσματα εκεί ένα αμερικανικό στούντιο με συνεργείο διακοσίων ατόμων, το οποίο, για παράδειγμα, θα ήθελε να γυρίσει μία σκηνή με τον Μπραντ Πιτ. Όταν ο συμπαραγωγός μας από τη γαλλική τηλεόραση είπε ότι θα έρθει να μας βρει στο σταθμό, του απάντησα ‘’εάν δε μας βρεις, σημαίνει ότι κάνουμε μια καλή ταινία’’ και όντως δε μας βρήκε, παρόλο που βρισκόμασταν εκεί 30 άνθρωποι».

Μιλώντας για τη συνεργασία της με επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς, καθώς και για τη φυσικότητα των σκηνών, η κ. Σιμόν εξήγησε: «Είναι κομπλιμέντο το να θεωρείτε ότι τα πράγματα στην ταινία συνέβησαν απλά και γρήγορα. Δουλέψαμε πολύ για να το πετύχουμε αυτό. Αναζητούσα για καιρό ιστορίες και ανθρώπους, ενώ επίσης χρησιμοποίησα αληθινούς διάλογους και χαρακτήρες – όχι όμως αληθινούς ανθρώπους. Όλοι υποδύονται. Πρόκειται για ένα μείγμα μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ όσον αφορά στην αφήγηση και το σενάριο, ωστόσο η ταινία είναι εξ ολοκλήρου μυθοπλασία. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί κατέβαλλαν τεράστια προσπάθεια για να ενσαρκώσουν ένα χαρακτήρα που μοιάζει στον εαυτό τους. Γενικότερα, χρειάζεται πολύς χρόνος για να προκύψει ένας διάλογος που να φαίνεται πραγματικός».

Η δημιουργός αναφέρθηκε επίσης και στην πληθώρα των θεμάτων που θίγει η ταινία Gare du Nord: «Το πιο σημαντικό θέμα είναι η μάζα, το πλήθος και η σχέση μας με αυτό. Σε αυτόν το σταθμό υπάρχει πάντα ένα πλήθος. Σε πολύ λίγες στιγμές της ζωής σου βιώνεις ένα τέτοιο πλήθος. Πρόκειται ουσιαστικά για τη σχέση μας με τους άλλους, με ένα πλήθος που δεν είναι μάζα, αλλά πολλοί άνθρωποι μαζί. Επίσης θα έλεγα ότι πρόκειται και για το αίσθημα του θανάτου, με την έννοια του ότι δεν θα ξαναδείς ποτέ τους ανθρώπους με τους οποίους διασταυρώνεσαι εκεί. Ο θάνατος είναι μια πολύ δυνατή θεματική στο σταθμό αυτό. Συναντάς ανθρώπους, άλλοι φεύγουν, άλλοι εξαφανίζονται, ενώ επιπλέον υπάρχει και ο φόβος ότι το πλήθος θα σε καταπιεί. Όλα τα θέματα που προέκυψαν σε αυτή την ταινία έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο σταθμός έχει αυτή τη διάσταση: είναι ένα σύνορο. Είναι μία μεταφορά της ζωής: φτάνεις, μένεις εκεί, κινείσαι γρήγορα, βλέπεις άλλους ανθρώπους, περιμένεις για πολλή ώρα και μετά φεύγεις και όλα τελειώνουν. Νομίζω ότι ο σταθμός Gare du Nord είναι ο μεγαλύτερος δημόσιος χώρος της Γαλλίας».

Στη συνέχεια, η Κλερ Σιμόν τοποθετήθηκε σχετικά με την ταινία της Θα καείς και ειδικότερα για την κινηματογράφηση μιας χαρακτηριστικής σκηνής όπου τα πάντα καίγονται: «Εγώ η ίδια κινηματογράφησα το συγκεκριμένο υλικό. Ένα καλοκαίρι που είχαν ξεσπάσει πυρκαγιές στη Γαλλία, πήγαινα κάθε φορά στα σημεία όπου είχε εκδηλωθεί η φωτιά για να καταγράψω πλάνα με την κάμερα. Ήθελα να είναι απολύτως αληθινά τα πλάνα της φωτιάς και, με κίνδυνο να φανώ αυθάδης, πιστεύω ότι τα κατάφερα. Είναι γεγονός ότι η φωτιά είναι πιο μεγάλη από την ιστορία, μεγαλύτερη και από την ίδια την ταινία. Για να την κάνεις αληθινή, πρέπει το κοινό να τη νιώσει. Έχω την ίδια αίσθηση σε κάθε ταινία, δηλαδή ότι η πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε ένα φιλμ, όπως συμβαίνει και με το σιδηροδρομικό σταθμό, γι’ αυτό και γύρισα και δύο ταινίες με θέμα αυτόν. Ο γάλλος κριτικός Αντρέ Μπαζέν είχε πει για το απαγορευμένο μοντάζ ότι για να φοβηθεί ο θεατής πρέπει στο ίδιο πλάνο να δει τον άνθρωπο και το λιοντάρι. Εγώ έκανα το αντίθετο. Θα μπορούσα να βάλω την πρωταγωνίστριά μου στο πλάνο της φωτιάς, αλλά δεν ήθελα. Θεωρώ ότι υπάρχει μία αίσθηση που δεν μπορείς να αποτυπώσεις μέσα από τη μυθοπλασία».

Η Κλερ Σιμόν υπηρετεί το σινεμά μέσα από πολλαπλούς ρόλους - ως σεναριογράφος, ηθοποιός, διευθύντρια φωτογραφίας, μοντέζ και σκηνοθέτιδα. Αναφερόμενη στην εμπειρία της από τη διαδικασία του μοντάζ, η δημιουργός παρατήρησε χαρακτηριστικά: «Το μοντάζ είναι πολύ σημαντικό, επειδή σου δείχνει τον τρόπο να φτιάξεις μια ιστορία. Ίσως κριτικάρω τον εαυτό μου που πάντα κάνω μεγάλα πλάνα σεκάνς τα οποία δεν μπορείς να μοντάρεις μετά, καθώς πρόκειται για μία αληθινή ολόκληρη στιγμή. Ίσως πρέπει να το αλλάξω αυτό».

Αναφερόμενη στο θέμα του απόλυτου ρεαλισμού και για το αν μία ταινία είναι προβολή ή αντανάκλαση, η σκηνοθέτιδα εξήγησε: «Πιστεύω ότι δεν υπάρχει προβολή, αλλά και ότι ταυτόχρονα υπάρχει. Μπορεί να είναι όμορφη, αλλά ενίοτε για μένα πολύ αλαζονική. Θέλω να βλέπω την κατασκευή εντός πραγματικότητας. Η μετριοπάθειά μου είναι να πάρω την πραγματικότητα και να προσπαθήσω να τη διερευνήσω, να ανακαλύψω τι βρίσκεται μέσα της. Ίσως κάνω προβολή όσον αφορά σε αυτό, ωστόσο δεν έχει σημασία αφού πάντα υπάρχουν προβολές».

Απαντώντας σε ερώτηση για το πέρασμά της μπροστά από την κάμερα ως ηθοποιός στα μέσα της καριέρας της, η Κλερ Σιμόν επεσήμανε: «Ήταν μία υπέροχη εμπειρία αυτή με τη σκηνοθέτιδα Marie-Claude Treilhou στο φιλμ Un petit cas de conscience. Έμαθα πολλά. Για παράδειγμα, ότι οι ηθοποιοί είναι αυτοί που πέφτουν στην πισίνα ενώ όλοι οι άλλοι είναι γύρω και κοιτούν. Αυτή η σπουδαία εμπειρία με έκανε πιο πλούσια και πιστεύω ότι κάθε σκηνοθέτης θα έπρεπε να παίξει για κάποιον άλλο σκηνοθέτη. Η μοναξιά του ηθοποιού είναι πολύ μεγάλη». Όσο για τη συνεργασία της με τη γαλλίδα ηθοποιό Νικόλ Γκαρσιά, που πρωταγωνιστεί στις ταινίες Τα γραφεία του Θεού και Gare du Nord, η κ. Σιμόν σχολίασε: «Μου άρεσε πάρα πολύ που δούλεψα με την Νικόλ Γκαρσιά, είναι τόσο αληθινή. Για μένα είναι σαν τη Τζίνα Ρόουλαντς της Γαλλίας. Συνεργαστήκαμε πολύ καλά και αναπτύξαμε μια σχέση που υπερβαίνει τη σχέση σκηνοθέτη–ηθοποιού, καθώς κι εκείνη είναι σκηνοθέτιδα. Στα γυρίσματα του Gare du Nord απέδειξε πόσο προσηλωμένη και πειστική είναι. Δεν την ήξερα πριν, αλλά πλέον έχουμε γίνει φίλες. Τη θαυμάζω πολύ».