Μπροστά στην πιο οριακή κοινωνική πραγματικότητα που βιώνει ο σύγχρονος κόσμος, οι δημιουργοί του ανεξάρτητου σινεμά δε σιωπούν. Ανταποκρίνονται στις προκλήσεις των καιρών με τόλμη και ειλικρίνεια, χαρτογραφώντας όσα διαδραματίζονται γύρω τους με σύμμαχο τον κινηματογραφικό φακό. Σ’ αυτές τις ταινίες εστιάζουν οι Ανοιχτοί Ορίζοντες, το επιτυχημένο τμήμα που δημιούργησε κι αναβίωσε πέρυσι ο διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης.
Φέτος, στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες» - το οποίο χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων δράσεων του 52ου ΦΚΘ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013 - επανέρχεται ανανεωμένο, σταθερά προσανατολισμένο στην αφρόκρεμα της ανεξάρτητης κινηματογραφικής σκηνής.
Αληθινές ιστορίες, εύθραυστες ανθρώπινες σχέσεις, πολιτικός αναβρασμός και κοινωνικές αντιφάσεις, συνθέτουν ένα εκρηκτικό χαρμάνι ταινιών απ’ όλο τον κόσμο, που εκπροσωπούν τις πιο ανήσυχες φωνές του σύγχρονου κινηματογραφικού στερεώματος.
Τέσσερις διακεκριμένοι δημιουργοί επιστρέφουν στη μεγάλη οθόνη με ταινίες που θα προβληθούν στο πλαίσιο των «Ανοιχτών Οριζόντων». Ο μετρ του ανιμέισιον Μισέλ Οσελό αφηγείται ένα μαγικό παραμύθι που ζωντανεύει κάθε νύχτα με φόντο ένα εγκαταλειμμένο σινεμά, στην ταινία “Λες Κόντες ντε λα Νουί”, ενώ στο “Κίτσεν ουιθ Πλάμς” οι Μαρζάν Σατραπί και Βενσάν Παρονό , αφηγούνται τον απολογισμό της ζωής ενός παθιασμένου βιολιστή.
Στο κοινωνικό δράμα “Τεραφέρμα”, την ιταλική υποψηφιότητα για τα προσεχή Όσκαρ, ο Εμανουέλε Κριαλέζε διερευνά τις λεπτές ισορροπίες που επιφέρει η άφιξη μιας ομάδας λαθρομεταναστών σε ένα μικρό νησί. Τέλος, ο ευφυής δανός δημιουργός Κρίστοφερ Μπόε στην ταινία “Μπέστ” χτίζει ένα δυνατό ερωτικό δράμα με όχημα το (αυτο)καταστροφικό πάθος ενός συζύγου.
Ο βρετανός ηθοποιός Πάντι Κονσιντάιν κάνει το ντεμπούτο μεγάλου μήκους του με το συγκλονιστικό “Τυρανόσαυρος” (βραβείο σκηνοθεσίας και ειδικό βραβείο κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Σάντανς), μια οδυνηρή, αλλά και λυτρωτική ελεγεία για τη βία, με πρωταγωνιστή τον πάντα εξαιρετικό Πίτερ Μούλαν. Την κοινωνική και ρατσιστική όψη της βίας, με έμπνευση από ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στο Γκέτεμποργκ με θύματα εφήβους, πραγματεύεται η ταινία “Πλέι” του σουηδού Ρούμπεν Όστλουντ, υποψήφια για το φετινό βραβείο Λουξ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η γυναικεία σεξουαλικότητα και τα ψυχολογικά παιχνίδια δύναμης ανάμεσα σε δύο έφηβες μαγνητίζουν στην ταινία “Σηι Μάνκις” της Λίζα Ασάν, η οποία απέσπασε βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Τραϊμπέκα και Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ το “Ίνβισιμπλ” της ισραηλινής δημιουργού Μιχάλ Αβιάντ, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, χαρτογραφεί το επιμύθιο του βιασμού. Tο σκηνοθετικό ντεμπούτο του έμπειρου διευθυντή κάστινγκ Μάρκους Σλάινζερ με τίτλο “Μίκαελ”, σκιαγραφεί με αυτοσυγκράτηση το πορτρέτο ενός παιδόφιλου, ενώ το προσωπείο του κακού, φορά και ο έφηβος ήρωας του ψυχολογικού θρίλερ “Σνόουτάουν” (βραβείο Φιπρέσκι στο Φεστιβάλ Κανών), που υπογράφει ο πρωτοεμφανιζόμενος Τζάστιν Κούρτζελ.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις αποδεσμεύονται από κάθε στεγανό και αποκτούν παγκόσμια χροιά, έτσι όπως απεικονίζονται στις ταινίες του τμήματος. Στο ντεμπούτο μεγάλου μήκους του αργεντινού Πάμπλο Τζιορτζέλι με τίτλο “Λας Ακακίας” (βραβείο Κάμερα Ντ' Ορ στο Φεστιβάλ Κανών), ο θεατής γίνεται συνοδοιπόρος ενός τρυφερού road movie στο οποίο οι ψυχές ενός άντρα, μιας γυναίκας και ενός βρέφους έρχονται αναπόφευκτα κοντά. Συγκινητική και ρομαντική εξελίσσεται η σύντομη ερωτική συνάντηση δύο ανδρών μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, στην ταινία “Σαβατοκύριακο” του βρετανού Άντριου Χέιγκ, μια διορατική σπουδή επάνω στις μοντέρνες σχέσεις. Σε ανάλογα ρομαντικά μονοπάτια βαδίζει και η ταινία “Ουν αμούρ ντε Ζιενές” (Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ Λοκάρνο) της Μία Χάνσεν Λαβ, με επίκεντρο την εφηβική αγάπη μιας γυναίκας που βρίσκεται μπροστά σε ένα δισεπίλυτο δίλημμα.
Ο έρωτας συναντά την πολιτική με μοιραίο φινάλε, στην ταινία “Εάν όχι εμείς, Ποιός;” του Αντρές Βίελ , όπου διαδραματίζεται η πραγματική ιστορία των αριστερών ακτιβιστών Μπέρναρντ Βέσπερ και Γκούντρουν Έσλιν, πριν την προσχώρηση της Έσλιν στη Ραφ, την οργάνωση των Μπάαντερ–Μάινχοφ (βραβείο Άλφρεντ Μπάουερ στο Φεστιβάλ Βερολίνου). Η ιρανική πολιτική κρίση, ιδωμένη μέσα από την αθώα ματιά δύο ερωτευμένων νέων που την παρακολουθούν μέσω διαδικτύου από το Παρίσι, αποτελεί το κεντρικό θέμα της γεμάτης φρεσκάδα ταινίας Φλερ Ντου Μαλ” του γάλλου Νταβίντ Ντούσα. Το χρονικό ενός ερωτικού τριγώνου διαποτισμένο με τη συλλογική εθνική μνήμη της Χιλής, εκτυλίσσεται στην ταινία Drama του Ματίας Λίρα, έναν ύμνο στη νεότητα και τον ερωτισμό. Στη γειτονική Αργεντινή, ένας φιλόδοξος οπορτουνιστής φοιτητής οραματίζεται την πολιτική του ανέλιξη στην ταινία “Ο Σπουδαστής” του Σαντιάγκο Μίτρε, σεναριογράφου του Πάμπλο Τραπέρο.
Από το κινηματογραφικό ταξίδι των «Ανοιχτών Οριζόντων» δεν απουσιάζει η ασιατική ήπειρος, με ταινίες που εστιάζουν στους απόκληρους μιας κοινωνίας παραδομένης στη φτώχεια (“Μαύρο Αίμα” του Μιαογιάν Ζανγκ, Κίνα), στη φρίκη του πολέμου (“Ιπτάμενο Ψάρι” του Σανζίβα Πουσπακουμάρα, Σρι Λάνκα), αλλά και σε ευαίσθητες καθημερινές ιστορίες όπου η πατρική αγάπη μάχεται κόντρα στην ανέχεια (“Το Πιάνο είναι ένα Εργοστάσιο” του Μενγκ Ζανγκ, Κίνα). Μια διαφορετική, επίσης ενδιαφέρουσα γωνιά της υφηλίου, ο Λίβανος «δίνει» το παρών σε δύο ταινίες με κοινό άξονα την ενηλικίωση: Αμήχανη και ερωτικά φορτισμένη για έναν νεαρό που βιώνει την οικογενειακή καταπίεση στη λιβανέζικη κοινότητα του Μόντρεαλ, στοΡομέο Έλεβεν του Ιβάν Γκρμπόβιτς. Όψιμη και βεβιασμένη για έναν 40χρονο που αναγκάζεται να ανεξαρτητοποιηθεί στο “Οκ, αρκετά, Αντίο”, των Ράνια Ατιέ και Ντανιέλ Γκαρσία (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από τον Αραβικό Κόσμο στο Φεστιβάλ Άμπου Ντάμπι).
Το φάσμα του προγράμματος των «Ανοιχτών Οριζόντων» συμπληρώνει, μεταξύ άλλων, και η πολυβραβευμένη ταινία “Λα Νόστρα Βίτα” του Ντανιέλε Λουκέτι (βραβείο ανδρικής ερμηνείας στον Έλιο Τζερμάνο στο Φεστιβάλ Κανών), ένα πορτρέτο του ιταλικού προλεταριάτου μέσα από το πρίσμα της οικογένειας, αλλά και της μετανάστευσης. Επίσης, η ταινία Καλοκαιρινά Παιχνίδια του Ρολάντο Κόλα (η υποψηφιότητα της Ελβετίας για τα Όσκαρ), αποτελεί την καταγραφή μιας μοιραίας καλοκαιρινής συνάντησης με ήρωες μια οικογένεια και δυο εφήβους.
Τέλος, μια ιδιόρρυθμη ερωτική ιστορία γεννιέται στην ταινία “Κάπου Απόψε” του Μάικλ Ντι Τζιάκομο, με τον Τζον Τορτούρο στον πρώτο ρόλο.
Το πλήρες πρόγραμμα του τμήματος «Ανοιχτοί Ορίζοντες» του 52ου ΦΚΘ θα ανακοινωθεί στην συνέντευξη Τύπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου