Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης - «Στις παρυφές του ιταλικού νεορεαλισμού»

Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης που εγκαινιάστηκε στη διάρκεια του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το αφιέρωμα «Η κινηματογραφική ζωή της ζωγραφικής», συνεχίζει τη δράση της με το αφιέρωμα «Στις Παρυφές του Ιταλικού Νεορεαλισμού», το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 15 έως τις 18 Νοεμβρίου 2012 στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος (Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α΄, Λιμάνι).

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τις ταινίες Πίσω από τα κλειστά παράθυρα του Λουίτζι Κομεντσίνι, (15/11)
Οι αρραβωνιασμένοι του Ερμάνο Όλμι (16/11), Θαύμα στο Μιλάνο του Βιτόριο ντε Σίκα (17/11) και Παχια Μοσχάρια του Φεντερίκο Φελίνι (18/11). 

Και οι τέσσερις ταινίες του αφιερώματος βρίσκονται πέρα από τα σύνορα του νεορεαλισμού, κουβαλώντας όμως στις αποσκευές τους τη σπουδαία κινηματογραφική του κληρονομιά. Η διαυγής κριτική φαινομένων κοινωνικής και ηθικής εξαχρείωσης, όπως η πορνεία στην ταινία του Κομεντσίνι, συνυπάρχει με το βαθιά ριζωμένο στην κοινωνική πραγματικότητα αλληγορικό παραμύθι του Θαύματος στο Μιλάνο, όπου οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι φτωχοδιάβολοι της παραγκούπολης, στο τέλος απογειώνονται για τη χώρα του ονείρου, κάτι που ουδόλως καταφέρνουν «τα παχιά μοσχάρια» της τρίτης (και πρώτης σπουδαίας ταινίας του Φεντερικο, τα οποία περιπλανώνται άσκοπα ξοδεύοντας, σε σχέδια και όνειρα που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ, την άχαρη και μονότονη επαρχιώτικη ζωή τους. Το πρόγραμμα συμπληρώνουν Οι αρραβωνιασμένοι του Ερμάνο Όλμι, ο οποίος καταγράφει με οξύ κινηματογραφικό βλέμμα, στα όρια μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, το πικρό χρονικό μιας υπαρξιακής ήττας. 

Πώληση εισιτηρίων: Μουσείο Κινηματογράφου – Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α΄, Λιμάνι, τηλ. 2310-508.398) Τιμή εισιτηρίου: 4 ευρώ (γενική είσοδος), 3 ευρώ (για τα μέλη). Κάρτα μέλους: 1 ευρώ. Ώρα προβολών: 20:30

Η ΛΗΞΗ-ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ "ΦΚΘ 2012"

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - 2-11 Νοεμβρίου 2012

Το 53^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ταξιδεύει και φέτος στην υπόλοιπη Ελλάδα μέσα από τις Περιφερειακές Εκδηλώσεις, φέρνοντας το κοινό σε επαφή με πρωτοπόρους δημιουργούς και ταινίες.

Από τις 12 Νοεμβρίου έως τις 20 Δεκεμβρίου το Φεστιβάλ θα βρεθεί μεταξύ άλλων σε Αλεξανδρούπολη, Αμοργό, Άνδρο, Βελβεντό, Βέροια, Βόλο, Ηράκλειο, Ιτέα, Ιωάννινα, Καβάλα, Καρδίτσα, Καστοριά, Κιλκίς, Κοζάνη, Κω, Λαμία, Λιβαδειά, Νάξο, Νέα Μάκρη, Ξάνθη, Πάτρα, Πετρούπολη, Πεύκη, Πρέβεζα, Ρέθυμνο, Σαμοθράκη, Σάμο, Σαντορίνη, Σέρρες, Φλώρινα, Χανιά, Νεάπολη Λασιθίου, Χίο. Οι προαναφερθείσες πόλεις θα φιλοξενήσουν μια επιλογή ταινιών από το πρόγραμμα του 53ου ΦΚΘ. Οι προβολές των Περιφερειακών Εκδηλώσεων πραγματοποιούνται με τη στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κινηματογραφικών λεσχών και πολιτιστικών οργανισμών των πόλεων.

Στο κινηματογραφικό ταξίδι του 53^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχουν προστεθεί νέοι σταθμοί, στην προσπάθεια του Φεστιβάλ να αγκαλιάσει προορισμούς όπου οι εικόνες και τα μηνύματα φτάνουν πιο δύσκολα, όπως Καταστήματα Κράτησης και Ιδρύματα Αγωγής. Επίσης, ταινίες του 53^ου ΦΚΘ θα προβληθούν στη Λέσχη Ελληνικού Κινηματογράφου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.

Οι ημερομηνίες και οι χώροι διεξαγωγής των Περιφερειακών Εκδηλώσεων ανά πόλη είναι οι εξής:

Αλεξανδρούπολη, Δημοτικό Θέατρο, 12 & 13/11

Αμοργός, Κινηματογραφική Λέσχη Αμοργού, 24 & 25/11

Άνδρος, Κινηματοθέατρο Χώρας Άνδρου, 5,8,12,15/12

Βελβεντό, Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού, 1-10/12

Βέροια, Χώρος Τεχνών, 14 -16/11

Βόλος, Κινηματοθέατρο ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ, 2 & 3/12

Ιτέα, Αίθουσα Εκδηλώσεων Δημοτικής Ενότητας Ιτέας, 30/11 - 2/12

Ιωάννινα, Παλαιά Σφαγεία, 21 & 22/11

Καβάλα, Στέγη Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών, 14 & 15/12

Καρδίτσα, ΠΑΥΣΙΛΥΠΟ, 13,18,20,25/11

Καστοριά, Επιμελητήριο, 16 & 17/11

Κιλκίς, Συνεδριακό Κέντρο Δήμου Κιλκίς, 19 & 20/11

Κοζάνη, Γκοβεντάρειο, 12 & 13/11

Κως, Κινηματογράφος ΟΡΦΕΑΣ, 16-18/11

Λαμία, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., 10-12/12

Λιβαδειά, Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς, 16,23,30/11 & 1,7/12

Νάξος, Κινηματογραφική Λέσχη Νάξου, 13-15/12

Νεάπολη Λασιθίου, Κινηματογράφος ΔΡΗΡΟΣ, 1 & 2/12

Νέα Μάκρη, Πολιτιστικές Απόπειρες, 23-25/11

Ξάνθη, Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης, 19-25/11

Πάτρα, Κινηματογράφος ΙΝΤΕΑΛ, 28/11

Πετρούπολη, Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης (θα ανακοινωθούν σύντομα οι ημερομηνίες)

Πεύκη, Πνευματικό Κέντρο Λυκόβρυσης, 1 & 2/12

Πρέβεζα, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Πρέβεζας, 14,15,22,29/11 & 6,13,20/12

Ρέθυμνο, Σπίτι του Πολιτισμού, 12 & 13/11

Σαμοθράκη, Εργοστάσιο, 7 & 8/12

Σάμος, Κινηματογραφική Λέσχη, 18,25/11 & 2,9/12

Σαντορίνη, Οινοποιείο Μπουτάρη, 24 & 25/11

Σέρρες (θα ανακοινωθούν σύντομα ημερομηνίες και χώρος)

Φλώρινα, Πολιτιστικό Κέντρο Φλώρινας, 28-30/11

Χανιά, 26 & 27/11 (θα ανακοινωθεί σύντομα ο χώρος)

Χίος, Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο, 6 & 7/12

ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ

53^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,  2-11 Νοεμβρίου 2012

Η αυλαία του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έπεσε το Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012, με την τελετή λήξης της διοργάνωσης που πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο Ολύμπιον. Ξεχωριστό μουσικό «χρώμα» έδωσε στην έναρξη της βραδιάς η τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια Ηρώ στο πιάνο, ενώ την τελετή παρουσίασε η ηθοποιός Στεφανία Γουλιώτη, η οποία είχε αποσπάσει το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας για την ερμηνεία της στην ταινία ... του Μενέλαου Καραμαγγιώλη στο 52^ο ΦΚΘ.

Καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης έκανε έναν απολογισμό της φετινής διοργάνωσης: «Το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ολοκληρώνεται, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα: ότι η ανάγκη για δημιουργία και επικοινωνία, θριαμβεύει σε δυσμενείς συγκυρίες. Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος επειδή το φεστιβάλ πέτυχε το στόχο του: Η ζύμωση του θεσμού με το κοινό ήταν έμπρακτη και ουσιαστική, η ανταπόκριση του κόσμου πραγματικά εντυπωσιακή: Γεμάτες αίθουσες, με πληρότητα που άγγιξε το 90% και μεγάλος αριθμός sold-out σε όλες τις ζώνες προβολών. Συνολικά 150 ταινίες από 54 χώρες, αφιερώματα σε σπουδαίους δημιουργούς και παράλληλες εκδηλώσεις, έδωσαν το στίγμα της διοργάνωσης, η οποία γιορτάζει τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, δίνοντας βήμα σε νέες, τολμηρές φωνές του ελληνικού και του διεθνούς σινεμά. Φέτος φιλοξενήσαμε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα-φόρο τιμής στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, ενώ επίσης είχαμε τη χαρά να εγκαινιάσουμε ένα έργο ζωής: την Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, το δώρο του Φεστιβάλ στην πόλη. Πρωταγωνιστής του 53^ου Φεστιβάλ ήταν ο άνθρωπος, σε έργα που εμπνέουν, ασυμβίβαστα και αποκαλυπτικά, που μας δίνουν δύναμη να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τους δημιουργούς που μας εμπιστεύτηκαν το έργο τους, όπως ευχαριστώ και τους συνεργάτες μου και τους εθελοντές μας, που εργάστηκαν σκληρά για να γίνει πραγματικότητα αυτή η διοργάνωση. Ευχαριστώ επίσης θερμά όλους τους χορηγούς μας για την πολύτιμη βοήθειά τους, και φυσικά τους θεατές που στηρίζουν σταθερά το φεστιβάλ. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που θα πραγματοποιηθεί 15 - 24 Μαρτίου 2013».

Στη συνέχεια, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης κ. Σπύρος Πέγκας διάβασε το μήνυμα του Δημάρχου Θεσσαλονίκης και Προέδρου του Δ.Σ. του ΦΚΘ κ. Γιάννη Μπουτάρη ο οποίος δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην τελετή:
(σ.σ.: το πιο σίγουρο είναι ότι ήταν τύφλα στο μεθύσι, γιατί ένας πρόεδρος του ΦΚΘ, δικαιούται να απουσιάσει, μόνο τεζαρισμένος μέσα σε φέρετρο).

«Σήμερα πέφτει η αυλαία του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Οι αίθουσες ήταν και φέτος ασφυκτικά γεμάτες, ‘’...’’ ήταν οι τίτλοι των δημοσιευμάτων για το Φεστιβάλ. Και βέβαια, η συμμετοχή είναι πάντα η πιο αξιόπιστη επιβεβαίωση της αναγνώρισης και της αγάπης του κοινού. Αν και οι νέες συνθήκες επέβαλλαν αλλαγές, αναπροσανατολισμό, περικοπές, προσαρμογή στα νέα δεδομένα, το Φεστιβάλ επιμένει, αντιστέκεται και παρά την κρίση ανανεώνεται. Το 53^ο Φεστιβάλ με τη σφραγίδα του διευθυντή του κ. Δημήτρη Εϊπίδη, έβαλε στο κέντρο των επιλογών του τον άνθρωπο. Τόσο το κοινό της πόλης μας όσο και σημαντικοί επαγγελματίες του κινηματογράφου που το επισκέφτηκαν ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στις επιλογές του. Είδαμε ανεξάρτητες ταινίες από όλο τον κόσμο, πρεμιέρες καταξιωμένων δημιουργών, γνωρίσαμε νέους και δυναμικούς έλληνες δημιουργούς, τιμήσαμε το μεγάλο μας Θόδωρο Αγγελόπουλο. Συναυλίες, εκθέσεις και ανοιχτές συζητήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και παράλληλες εκδηλώσεις συμπλήρωσαν το παζλ της φετινής γιορτής της πόλης μας. Φέτος το Φεστιβάλ έκανε ένα ακόμη σημαντικό βήμα, μια προσφορά στην πόλη. Εγκαινίασε την Ταινιοθήκη, η οποία θα λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ένα πυρήνα κινηματογραφικής παιδείας για τη Θεσσαλονίκη, η γέφυρα που συνδέει χρονικά τα δύο φεστιβάλ, του Κινηματογράφου και του Ντοκιμαντέρ. Ο δήμος Θεσσαλονίκης στηρίζει το Φεστιβάλ και η συμμετοχή μας στο διοικητικό συμβούλιο δεν περιορίζεται στο συμβολισμό, αλλά καταγράφει την έμπρακτη υποστήριξή μας και τις προτεραιότητές μας. Είμαστε αποφασισμένοι να προβάλλουμε και να αξιοποιήσουμε το σύγχρονο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης. Ευχαριστώ θερμά το διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Δημήτρη Εϊπίδη, όλους τους εθελοντές, όλους τους δημιουργούς που μας εμπιστεύτηκαν τις ταινίες τους. Και βέβαια τους θεατές και τους επαγγελματίες του κινηματογράφου για τη συμμετοχή τους. Ανανεώνουμε τη συνάντησή μας για το 54^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και ελπίζουμε να είστε όλοι εκεί».

Η βραδιά συνεχίστηκε με την απονομή των βραβείων του 53^ου ΦΚΘ. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος ήταν ο κ. Τόμας Έλζεσερ, Επίτιμος Καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ (Γερμανία) και μέλη της, ο σκηνοθέτης Όλε Κρίστιαν Μάντσεν, (Δανία), η διευθύντρια και συνιδρύτρια του Ισλανδικού Κέντρου Κινηματογράφου Λόιβεϊ Γκούδγιονσντοτιρ (Ισλανδία), ο σκηνοθέτης Ζουάου Πέντρου Ροντρίγκες (Πορτογαλία) και ο διευθυντής φωτογραφίας Θύμιος Μπακατάκης (Ελλάδα).

1. Το μεγάλο βραβείο της διοργάνωσης, το βραβείο Καλύτερης Ταινίας - Χρυσός Αλέξανδρος, το οποίο απονέμεται στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου, απέσπασε η ταινία Μια πειρατεία του Τομπίας Λίντχολμ. Το βραβείο απένειμε η σύντροφος της ζωής του Θόδωρου Αγγελόπουλου και παραγωγός των περισσότερων ταινιών του, κα Φοίβη Οικονομοπούλου-Αγγελοπούλου. Η ίδια, εμφανώς συγκινημένη, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ανέβηκα στη σκηνή του Ολύμπιον για πρώτη φορά με το Προξενιό της Άννας, για να παραλάβω ένα βραβείο για την παραγωγή της ταινίας. Ήταν μια παραγωγή του Ντίνου Κατσουρίδη. Θρηνούμε, σκεφτόμαστε και θυμόμαστε αυτούς που έφυγαν. Το Φεστιβάλ είναι πολύ δικό μας, εμείς είμαστε το Φεστιβάλ. Οι νέοι άνθρωποι θα φροντίσουν να μείνει το ήθος των ανθρώπων που χάσαμε». Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής κ. Τόμας Έλζεσερ, ανακοίνωσε το σκεπτικό του βραβείου: «Πρόκειται για μια ταινία ολοκληρωμένη από όλες τις πλευρές. Άκρως επαγγελματική, με στιβαρή σκηνοθεσία, καλοφτιαγμένο σενάριο και πειστικές ερμηνείες. Το φιλμ Μια πειρατεία αφηγείται μια ιστορία που μας κρατά το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, πάνω σε ένα πολύ ανθρώπινο θέμα». Το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του κ. Λίντχολμ ο κ. Χένινγκ Κάμρε, μέλος του Δ.Σ. του ΕΚΚ και πρώην διευθυντής του Δανέζικου Κέντρου Κινηματογράφου, ο οποίος διάβασε ένα μήνυμα εκ μέρους του σκηνοθέτη: «Αυτό το βραβείο είναι πολύ σημαντικό για μένα. Προσπάθησα να επενδύσω στην Τέχνη, να μπω στην ουσία της, να μελετήσω τον κόσμο στον οποίο ζούμε και το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος μέσα από τη δραματική μυθοπλασία και να το επικοινωνήσω με το κοινό. Με ταπεινότητα δέχομαι την τιμή της επιτροπής και του Φεστιβάλ για την ταινία μου».
2. Το ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος απονεμήθηκε στην ταινία Μούχλα του Αλί Αϊντίν. «Η ταινία μας εντυπωσίασε με το μελετημένο στυλ της, τον ήρεμο ρυθμό της και την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Καδράροντας έτσι την ιστορία με όμορφα πλάνα η ταινία μας φέρνει κοντά στον κεντρικό πρωταγωνιστή και την αποφασιστικότητα του να βρει δικαιοσύνη. Επιπλέον η ταινία μας ωθεί να αναλογιστούμε τις προσωπικές μας αμφιβολίες για την ηθική της αποστολής του εξανθρωπίζοντας δύσκολες επιλογές και ηθικά διλήμματα», τόνισε ο κ. Έλζεσερ. Το βραβείο παρέλαβε ο μοντέρ της ταινίας κ. Αχμέτ Μπογιατζίογλου ο οποίος επεσήμανε: «Ο Υπουργός Πολιτισμού της Τουρκίας θα είναι πολύ χαρούμενος αύριο γιατί και στην Αγορά, δυο .... απέσπασαν βραβεία και θα είναι μια ευκαιρία για μας να ζητήσουμε περισσότερα χρήματα από το υπουργείο. Θα ήθελα να ευχαριστήσω το φεστιβάλ και το Δημήτρη Εϊπίδη που μας κάλεσε. Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία, τους πολλούς καλούς εθελοντές και τον καλό καιρό. Η Μούχλα είναι μια γλυκόπικρη ήσυχη ταινία για ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για την ανθρωπότητα και θα ήθελα να ευχαριστήσω την επιτροπή που έλαβε αυτό το μήνυμα».
3. Το ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία – Χάλκινος Αλέξανδρος απονεμήθηκε στην ταινία Επίλογος του Αμίρ Μανόρ. Ο κ. Έλζεσερ σχετικά με την απόφαση της επιτροπής σχολίασε: «Θέλαμε να τιμήσουμε την τόλμη ενός νέου σκηνοθέτη να ασχοληθεί με το ευαίσθητο και παγκόσμιο θέμα του γήρατος και το να το κάνει με χιούμορ και αγάπη προς τους χαρακτήρες του. Οι ερμηνείες του ζευγαριού ήταν εντυπωσιακές καθώς η έκθεση της αδυναμίας και της σωματικής παρακμής μπροστά στο διεισδυτικό βλέμμα της κάμερας απαιτεί θάρρος και ειλικρίνεια». Ο σκηνοθέτης Αμίρ Μανόρ ευχαρίστησε το Φεστιβάλ και το Διευθυντή του.

Το βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης δόθηκε στην ταινία Ζωή του Βασίλι Σιγκάρεφ, (σ.σ.: δείτε το)  ενώ το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας απέσπασε η ηθοποιός Γιούλια Κίγιοβσκα για την ερμηνεία της στην ταινία Αγάπη του Σλάβομιρ Φαμπίτσκι. Το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας απονεμήθηκε στον ηθοποιό Γιάννη Παπαδόπουλο για την ερμηνεία του στην ταινία Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού του Έκτορα Λυγίζου. Εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων ο ηθοποιός είπε: «Είμαι πολύ χαρούμενος και για τη βράβευση και για το γεγονός ότι η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ. Ευχαριστώ τον Έκτορα Λυγίζο για την ευκαιρία που μου έδωσε να βρω το δικό μου χώρο στον κόσμο που δημιούργησε και σίγουρα εκλαμβάνω αυτό το βραβείο ως μια επιβράβευση της δουλειάς που μαζί κάναμε».

Το βραβείο Σεναρίου απονεμήθηκε στον Αμίρ Μανόρ για την ταινία του Επίλογος. Παραλαμβάνοντας το βραβείο ο σκηνοθέτης υπογράμμισε: «Είναι χαρά και τιμή μου. Η οικογένειά μου έχει καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και είναι σαν τα πράγματα να κάνουν ένα κύκλο».

Το βραβείο Σκηνοθεσίας το οποίο απονεμήθηκε στον Αντόνιο Μέντεθ Εσπάρθα για την ταινία Εδώ κι Εκεί, παρέλαβε ο επίτιμος πρόξενος της Ισπανίας στη Θεσσαλονίκη κ. Σαμ Ναχμίας ο οποίος διάβασε μήνυμα του σκηνοθέτη: «Μου δίνει τεράστια χαρά αυτή η βράβευση και θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους για όλα. Θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί για να μοιραστώ τη χαρά μου αλλά δεν μπορώ. Πολλά ευχαριστώ τόσο από μένα, όσο και εκ μέρους των συντελεστών της ταινίας, ηθοποιών και τεχνικών».

Η επιτροπή απένειμε και δυο ειδικές μνείες.  
Η πρώτη ειδική μνεία απονεμήθηκε στην ταινία Ταμπούρ του Βαχίντ Βακιλιφάρ. Παραλαμβάνοντας το βραβείο εκ μέρους του συμπατριώτη της, η ιρανή σκηνοθέτης και κριτικός κινηματογράφου κα Μινού Μοσιρί σημείωσε μεταξύ άλλων: «Θα ήθελα απλώς να πω δυο λόγια από τα βάθη της καρδιάς μου. Ο κ. Εϊπίδης ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε και ανέδειξε παγκοσμίως το ιρανικό σινεμά, ενώ συνεχίζει να το στηρίζει. Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ». 
Η επιτροπή απένειμε τη δεύτερη ειδική μνεία στην ταινία Το Χρώμα του Χαμαιλέοντα του Εμίλ Χρίστοφ. Ο Τόμας Έλζεσερ παρέδωσε το βραβείο στον υποπρόξενο της Βουλγαρίας στην Ελλάδα κ. Χαριζάν Χαριζάνοβ μεταφέροντας τις ευχαριστίες του σκηνοθέτη στην επιτροπή και στον κ. Εϊπίδη καθώς και στο κοινό για την μεγάλη του προσέλευση στις δύο προβολές της ταινίας.

Την ανακοίνωση και απονομή των βραβείων Κοινού Φίσερ πραγματοποίησε ο διευθυντής Επικοινωνίας και Εταιρικών Σχέσεων της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας κ. Μηνάς Μαυρικάκης, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είναι μεγάλη τιμή για την Αθηναϊκή Ζυθοποιία να χορηγεί για έκτη συνεχή χρονιά τα βραβεία κοινού. Είναι μια συνειδητή επιλογή της να στηρίζει σε τέτοιους δύσκολους καιρούς διοργανώσεις τέτοιου βεληνεκούς και ποιότητας, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Θέλω να συγχαρώ όλους τους δημιουργούς οι οποίοι, βραβευμένοι και μη, μας χάρισαν όλες αυτές τις μέρες ωραίες στιγμές, και βέβαια να ευχαριστήσω το κοινό που πραγματικά αγκαλιάζει αυτή τη διοργάνωση και ψηφίζει τις ταινίες που το ενδιαφέρουν, που του αρέσουν, που το μαγεύουν περισσότερο από άλλες. Και τέλος, θα ήταν παράλειψη αν δεν ευχαριστούσα και δεν έδινα τα συγχαρητήριά μου στους διοργανωτές αυτής της άρτιας διοργάνωσης».

Το βραβείο Κοινού Φίσερ του Ελληνικού Προγράμματος – Μιχάλης Κακογιάννης, του 53ου ΦΚΘ απονεμήθηκε στην ταινία ... του Μάρκου Μάρκου. To βραβεία παρέλαβε εκ μέρους του δημιουργού η κα Βασιλική Μαμαλούκου, μεταφέροντας τις ευχαριστίες του σκηνοθέτη, του πρωταγωνιστή Γιώργου Χωραφά, καθώς και της εταιρείας διανομής του φιλμ ...

Το βραβείο Κοινού Φίσερ του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια της φετινής διοργάνωσης απονεμήθηκε στην ταινία Πίσω από τους λόφους του Κριστιάν Μουντζίου. Το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους του σκηνοθέτη -ο οποίος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη τις προηγούμενες μέρες με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του αλλά είχε ήδη αναχωρήσει- η ρουμάνα κριτικός κινηματογράφου κα Κοντρούτα Κρετσουλέσκου.
(σ.σ.: Για να δείτε ποιες είναι "οι κρίσεις των άλλων κρατών"... Αν υποθέσουμε ότι ο κ. Μουντζίου, του οποίου την φιλοξενία είχε πληρώσει το Φεστιβάλ ως τιμωμένου προσώπου, τελείωσαν τα χρήματά του και αναγκάστηκε να φύγει, θα έχουμε άδικο; Γιατί, δεν αφήνεις για δυο μέρες ένα φεστιβάλ και φεύγεις, όταν μάλιστα έχεις ταινία που διαγωνίζεται, και περιμένεις βραβείο!.. 
Να σας θυμήσουμε και πέρυσι την ρωσίδα σκηνοθέτιδα, η οποία ευχαριστώντας ΟΛΟΥΣ για το βραβείο που κατέκτησε, ανακοίνωσε πως ο οικονιμκός προϋπολογισμός της ταινίας της, ήταν κατά τι μικρότερος από το βραβείο το οποίο ανέρχονταν σε, περίπου, 20.000 ευρώ). 

Το βραβείο Κοινού Φίσερ του τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες του 53^ου ΦΚΘ απονεμήθηκε στην ταινία Όχι του Πάμπλο Λαραΐν. Το βραβείο παρέλαβε η εκπρόσωπος της εταιρείας διανομής του φιλμ στην Ελλάδα κα Μαρίνα Κόντη, η οποία σημείωσε: «Εκ μέρους της ..., ευχαριστώ το Φεστιβάλ για τη φιλοξενία και το κοινό για την επιλογή αυτής της ταινίας, η οποία δεν είναι απλά καλή, αλλά και επίκαιρη».

Το βραβείο Κοινού Φίσερr του Διεθνούς Διαγωνιστικού του 53^ου ΦΚΘ απονεμήθηκε στην ταινία Επίλογος του Αμίρ Μανόρ. Ο ισραηλινός σκηνοθέτης παραλαμβάνοντας το βραβείο, τόνισε: «Θέλω να ευχαριστήσω πολύ το Φεστιβάλ για το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ. Ελπίζω ότι το φιλμ θα αγγίξει όλους, γιατί είναι σχετικό με το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο».

Το Βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της Βουλής των Ελλήνων απονεμήθηκε για όγδοη συνεχή χρονιά από τον Σύμβουλο Προγράμματος του τηλεοπτικού σταθμού κ. Άρη Φατούρο στην ταινία Επίλογος του Αμίρ Μανόρ, ο οποίος ευχαρίστησε τον παραγωγό του και την εταιρεία διανομής.

Τα βραβεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Κινηματογράφου (...) απένειμαν ο πρόεδρος της επιτροπής Σαμίρ Φαρίντ και το μέλος της επιτροπής Νίκος Αλέτρας. Το βραβείο ... για το Διαγωνιστικό Τμήμα απέσπασε η ταινία Μια πειρατεία του Τομπίας Λίντχολμ. Εκ μέρους του σκηνοθέτη, το βραβείο παρέλαβε ο κ. Χένινγκ Κάμρε, μεταφέροντας τις εγκάρδιες ευχαριστίες του δημιουργού. Το βραβείο ... για ελληνική Ταινία απονεμήθηκε στην ταινία Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού του Έκτορα Λυγίζου, ο οποίος με τη σειρά του ευχαρίστησε θερμά την επιτροπή εκ μέρους όλων όσοι δούλεψαν στην ταινία.

Την τελετή λήξεως τίμησαν πολλοι διάσημοι και λιγότερο διάσημοι καλλιτέχνες, δημόσια πρόσωπα. 

ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ

53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2-11 Νοεμβρίου 2012

Μέσα σε εορταστική ατμόσφαιρα, παρουσία του διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κ. Δημήτρη Εϊπίδη, έπεσε η αυλαία της Αγοράς του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012 στο ξενοδοχείο Electra Palace, όπου απονεμήθηκαν τα βραβεία του 8ου Φόρουμ Συμπαραγωγών ... και των ...., στο πλαίσιο του 53ου ΦΚΘ.

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο κ. Εϊπίδης, ο οποίος ανέφερε: «Ευχαριστούμε που είστε εδώ μαζί μας. Σήμερα φτάνουμε στη λήξη της φετινής Αγοράς, απονέμοντας τα βραβεία της, στην πιο επιτυχημένη έκδοσή της μέχρι σήμερα. Έχω την εντύπωση πως ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσους επισκέπτες, τόσους συμμετέχοντες και επίσης τόσα πολλά καλά πρότζεκτ. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, νομίζω, αλλά οι συνεργάτες μου δούλεψαν σκληρά και τα αποτελέσματα είναι δίκαια και σωστά, κι επίσης πολύ αισιόδοξα για καλές ταινίες στο μέλλον. Ευχαριστώ που είστε μαζί μας, δεν θα κλέψω άλλο χρόνο, ξέρω πως έχετε όλοι αρκετή αγωνία, γι’ αυτό θα δώσω το λόγο στην ... που θα μας πει περισσότερα. Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ». Η υπεύθυνη διοργάνωσης της Αγοράς ... θέλησε, πριν περάσει στην ανακοίνωση των βραβείων, να ευχαριστήσει όλους τους παρευρισκόμενους και ιδιαιτέρως την ομάδα των συνεργατών της για την επαγγελματικότητα που επέδειξαν κατά την διάρκεια της διοργάνωσης.

Φέτος, στο 8ο Φόρουμ Συμπαραγωγών ... συμμετείχαν 17 κινηματογραφικά σχέδια. Η κριτική επιτροπή, η οποία αποτελείται από τους ...(Διεθνείς συμπαραγωγές, Σουηδία), Γερμανία) και Μαρία Χατζάκου (Παραγωγός, Ελλάδα), απένειμε το βραβείο του Crossroads στο κινηματογραφικό σχέδιο ..., σε σκηνοθεσία ... και παραγωγή ... (Τουρκία). Η ελληνική εταιρία ... προσφέρει στο ... το βραβείο συμπαραγωγής (εικόνα και ήχο), ενώ το ... του Φεστιβάλ των Καννών χορηγεί διαπίστευση στον παραγωγό του βραβευμένου σχεδίου προκειμένου να συμμετάσχει στο προσεχές ... 2013.

Για δεύτερη χρονιά απένειμε βραβείο στο πλαίσιο του ..., το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου και Κινούμενης Εικόνας, ο γαλλικός δημόσιος οργανισμός που στοχεύει στην υποστήριξη και την προώθηση της οικονομίας του κινηματογράφου στη Γαλλία και στο εξωτερικό. Το συγκεκριμένο βραβείο, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 7.000 ευρώ για ανάπτυξη σεναρίου, απέσπασε το κινηματογραφικό σχέδιο ..., σε σκηνοθεσία Σοφίας Εξάρχου και παραγωγή Αμάντας Λιβανού (.Ελλάδα). Το βραβείο απένειμε στην εκδήλωση ο γάλλος πρόξενος ..., ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους, ήταν πολύ δύσκολο για εμάς να επιλέξουμε το νικητή, καθώς όλα τα κινηματογραφικά σχέδια ήταν εξαιρετικά». Επίσης, το ... απένειμε Ειδική Μνεία στο κινηματογραφικό σχέδιο ..., σε σκηνοθεσία ... και παραγωγή ... (..., Αλγερία).

Το κινηματογραφικό σχέδιο ... σε σκηνοθεσία Σοφίας Εξάρχου και παραγωγή Αμάντας Λιβανού (Ελλάδα) απέσπασε επίσης το βραβείο της γαλλικής συμβουλευτικής εταιρείας .., η οποία θα παρακολουθήσει την εξέλιξη και ανάπτυξή του για τους επόμενους 6 μήνες.

Το κινηματογραφικό σχέδιο ..., σε σκηνοθεσία και παραγωγή ...(συμπαραγωγός: ..., Ρουμανία), κέρδισε την υποτροφία που προσέφερε ως βραβείο το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο ..., το οποίο διοργανώνεται από το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (ΜΙΚ).

Όσον αφορά στο τμήμα ... της Αγοράς του ΦΚΘ, φέτος συμμετείχαν 12 ταινίες, οι οποίες βρίσκονται στην τελική τους φάση. Η κριτική επιτροπή, η οποία αποτελείται από τους ... (..., γενικός διευθυντής, Γερμανία), ... (Φεστιβάλ Καννών -Εβδομάδα Κριτικής, διευθυντής προγράμματος, Γαλλία) και Ειρήνη Σουγανίδου (... – Διανομέας, Ελλάδα) απένειμε το βραβείο στην ταινία ..., σε σκηνοθεσία ... και παραγωγή ...( Τουρκία). Η ταινία είχε παρουσιαστεί στο 7ο Φόρουμ Συμπαραγωγών ... Για τρίτη χρονιά οι εταιρείες... προσέφεραν το βραβείο του τμήματος ..., το οποίο συνίσταται σε υπηρεσίες και υλικά ...., η αξία των οποίων αγγίζει το ποσό των 70.000 ευρώ. Να σημειωθεί επίσης ότι η κριτική επιτροπή απένειμε Ειδική Μνεία στην ταινία ..., σε σκηνοθεσία ... και παραγωγή ..., Συμπαραγωγός: ... Σλοβακία/Τσεχία).

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ

με την ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του
Θόδωρου Αγγελόπουλου»

Ένα μουσικό ταξίδι στις σημαντικότερες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου μέσα από έργα της συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου, είχε την ευκαιρία να κάνει το κοινό που παρευρέθηκε στη συναυλία την οποία συνδιοργάνωσαν το 53^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του αφιερώματος που πραγματοποιεί φέτος το φεστιβάλ στον σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη. Η συναυλία «Μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου» πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012, στο κατάμεστο από κόσμο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Η έναρξη της συναυλίας ξάφνιασε το κοινό, το οποίο παρακολούθησε τον καλλιτεχνικό διευθυντή της ΚΟΘ Αλεξάνδρο Μυράτ, να διευθύνει μια... σιωπηλή ορχήστρα. «Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αγαπούσε τη σιωπή, όπως και την ένταση της μουσικής της Ελένης Καραΐνδρου», σημείωσε ο κ. Μυράτ μετά το τέλος της σύνθεσης, για την οποία εξήγησε ότι επρόκειτο για το διάσημο σιωπηλό κομμάτι «4’33’’» του ... «Ήσασταν ένα καταπληκτικό κοινό», πρόσθεσε ο ίδιος μετά το πέρας των 4 λεπτών και 33 δευτερολέπτων σιωπής, που διήρκεσε η ιδιότυπη αυτή σύνθεση.

Η συνέχεια ήταν εξίσου αναπάντεχη. «Οι εργαζόμενοι στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης τιμούμε τον μεγάλο απόντα και σας υποδεχόμαστε με τον ήχο της σιωπής», ανέφερε παίρνοντας το λόγο ο πρόεδρος του Συλλόγου Μονίμων Υπαλλήλων ΚΟΘ Χαράλαμπος Χειμαριός. Και συνέχισε: «Όχι με τον ήχο της αμήχανης και παθητικής σιωπής, αλλά της γεμάτης ένταση, που δονείται, φωνάζει, για αυτούς που έχουν μέσα τους θλίψη, οργή, οδύνη, αγανάκτηση και αγωνίζονται απέναντι σε μια ζοφερή πραγματικότητα για την οποία άλλοι αποφάσισαν και μας καταδίκασαν. Με δολοφονικούς νόμους εξαπέλυσαν ένα πογκρόμ κατά του μέσου ανθρώπου, τον οποίο οδηγούν στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανυποληψία, κατέλυσαν κάθε μορφή κοινωνικού κράτους». Εκ μέρους των μουσικών της ΚΟΘ, ο κ. Χειμαριός μίλησε και για τη «σιωπή του καναπέ» που «δίνει χώρο και χρόνο σε ανάξιες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και σε ακραίους», όπως σημείωσε. Η τελευταία του αναφορά ήταν για τη Χρυσή Αυγή και για ένα από τα πιο πρόσφατα και βίαια περιστατικά ρατσιστικής βίας, κατά του Αιγύπτιου Ουαλίντ Μοχάμετ Τάλεπ που βασανίστηκε από τον Έλληνα εργοδότη του στην Σαλαμίνα. «Έχουμε στο νου μας και την ένοχη σιωπή του βολέματος, για πράγματα που βλέπαμε και δεν αντιδράσαμε, και το αντίτιμο που πήραμε ήταν ίσως ένα διακοποδάνειο. Τώρα που το καράβι άρχισε να βουλιάζει, είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και απέναντι στον εαυτό μας. Να σιωπήσουμε δύο τρία δευτερόλεπτα μέσα στην πολύβουη καθημερινότητά μας και να ακούσουμε για τον άστεγο, τον μετανάστη, τον τοξικομανή. Οι μουσικοί είμαστε εδώ, πομποί και δέκτες του κοινωνικού γίγνεσθαι. Μέσα από τις συναυλίες της ΚΟΘ τραβάμε τη δική μας ευθεία, αντιστεκόμαστε με όπλο μας τη μουσική, χέρι χέρι, με αλληλεγγύη. Αυτή είναι η μόνη λύση. Ξεκινάμε το μεγάλο ταξίδι. Το πού θα μας βγάλει, στην Ιθάκη ή στα Κύθηρα, στο δρόμο θα το μάθουμε. Ξέρουμε όμως ότι την αξιοπρέπειά μας δεν θα αφήσουμε κανέναν να την ακουμπήσει», τόνισε ο κ. Χειμαριός.

Στη συνέχεια, ακολούθησε η συναυλία με τους μουσικούς της ΚΟΘ, υπό τη διεύθυνση του Αλεξάνδρου Μυράτ, να παίζουν αγαπημένες μελωδίες που η Ελένη Καραΐνδρου συνέθεσε για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στα 28 χρόνια της σταθερής και δημιουργικής τους συνεργασίας. Μαζί με την συνθέτρια στο πιάνο, συνέπραξαν και οι σολίστ - συνεργάτες της συνθέτριας, Βαγγέλης Χριστόπουλος (όμποε), Ναταλία Μιχαηλίδου (πιάνο), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Αριστοτέλης Δημητριάδης (μαντολίνο). Με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Γαλάνη στα τραγούδια των ταινιών και τη συμμετοχή του τζαζ τρίο «Human Touch» των Ντέιβιντ Λιντς (σαξόφωνο), Σταύρου Λάντσια (πιάνο) και Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο), το πρόγραμμα της συναυλίας περιλάμβανε μια ξεχωριστή επιλογή από μουσικά θέματα για τις τελευταίες οκτώ ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου: Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), Ο μελισσοκόμος (1986), Τοπίο στην Ομίχλη (1988), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Το Βλέμμα του Οδυσσέα (1996), Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα (1998), Το Λιβάδι που δακρύζει (2003) και Η Σκόνη του Χρόνου (2008).

Σε τζαζ αυτοσχεδιασμούς και μελωδικές όσο και επιβλητικές ερμηνείες της κλασικής ορχήστρας, οι θεατές είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τις συνθέσεις "Θέμα αποχαιρετισμού”, “Ροκ της καντίνας”, “Βαλς του γάμου”, “Βουρκωμένα μάτια” και “Αυτοσχεδιασμός στο θέμα του αποχαιρετισμού” από την ταινία Ο μελισσοκόμος, “Ταξίδι”, “Περιπλάνηση στην πόλη” και “Θέμα του Αλέξανδρου” από την ταινία Ταξίδι στα Κύθηρα, “...” και “Λιβάδι που δακρύζει” από την ομώνυμη ταινία, “θέμα του πρόσφυγα”, “Μπλουζ-αίθουσα χορού”, “...”, “Πανσέληνος ο έρωτας” από την ταινία Το μετέωρο βήμα του πελαργού, “θέμα του πατέρα” και “θέμα του ταξιδιού” από το Τοπίο στην ομίχλη, “...” από το Βλέμμα του Οδυσσέα, “Στη θάλασσα”, “Αναχώρηση” και “θέμα της Αιωνιότητας” από την ταινία Μια αιωνιότητα και μια μέρα, καθώς και “Κοντά στο ποτάμι- Βαλς”, “Αναζήτηση”, “θέμα Χορού” από την ταινία Η σκόνη του χρόνου. Μετά το πέρας του προγράμματος, το κοινό ευχαρίστησε την Ελένη Καραΐνδρου και τους συντελεστές της συναυλίας με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, που έφερε τη συνθέτρια στη σκηνή άλλες τρεις φορές.

53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2-11 Νοεμβρίου 2012

«Μιλώντας για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο»

Σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012, στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης, η ανοιχτή συζήτηση με τίτλο «Μιλώντας για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο», στο πλαίσιο του αφιερώματος του 53^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, παρουσία του διευθυντή του ΦΚΘ Δημήτρη Εϊπίδη. Στη συζήτηση συμμετείχαν στενοί φίλοι και συνεργάτες του σπουδαίου δημιουργού: η συνθέτρια Ελένη Καραΐνδρου, η σκηνοθέτιδα Μαργαρίτα Μαντά, ο φωτογράφος Δημήτρης Σοφικίτης, ο σκηνογράφος Γιώργος Ζιάκας, καθώς και οι ηθοποιοί Εύα Κοταμανίδου και Όμερο Αντονούτι. Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Μαρία Κατσουνάκη.

Στην εισαγωγική της τοποθέτηση, η κα. Κατσουνάκη σημείωσε: «Το 53^ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δε θα μπορούσε παρά να τιμήσει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Είχε στενούς δεσμούς μαζί του όσο ζούσε, δεσμούς τους οποίους ο θάνατός του δε χαλάρωσε, αλλά το αντίθετο, τους ενδυνάμωσε. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δε θα πάψει ποτέ να είναι παρών, γιατί ο χρόνος είναι σύμμαχός του, όπως συμβαίνει μόνο με τους μεγάλους δημιουργούς. Είναι μεγάλη μου τιμή και συγκίνηση που το Φεστιβάλ μου ανέθεσε το συντονισμό αυτής της συζήτησης».

Στη συνέχεια, παίρνοντας πρώτος το λόγο για να προλογίσει τη συζήτηση, ο κ. Εϊπίδης είπε: «Σας ευχαριστώ που είστε εδώ μαζί μας σήμερα. Η σημερινή εκδήλωση είναι πολύ δύσκολη για μένα προσωπικά. Ήμουν φίλος του Θόδωρου για σχεδόν πενήντα χρόνια. Τον γνώρισα με την πρώτη προβολή του Θιάσου στο Βερολίνο, αν δεν κάνω λάθος. Η προβολή ήταν βραδινή, ξεκίνησε κατά τις εννιά - δέκα το βράδυ κι όταν βγήκαμε από την αίθουσα μετά από συζήτηση, με το ενθουσιασμένο κοινό και με εμάς τους Έλληνες σε κατάσταση παροξυσμού, είχε ανατείλει ο ήλιος πλέον. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα στο Βερολίνο. Έχω αγαπήσει το έργο του, με έχει επηρεάσει. Η ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται σήμερα μαζί μας έχουν συνεργαστεί μαζί του στενά, θα μας πουν τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες τους. Είναι μάλλον μια γιορτή, γιορτάζουμε το Θόδωρο και θα τον γιορτάζουμε για πάντα ελπίζω. Αθάνατος».

Πριν παραχωρήσει το λόγο στους συνεργάτες του σκηνοθέτη, η κα. Κατσουνάκη κατέθεσε την προσωπική της εμπειρία από τη γνωριμία της με εκείνον. «Τον συνάντησα για πρώτη φορά στα γυρίσματα του Μελισσοκόμου για μια συνέντευξη. Είχε ως μότο τους στίχους του Σεφέρη: ‘’Να μιλήσει απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη’’. Είχε ως τίτλο τη διευκρίνιση που είχε κάνει ο ίδιος ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ότι όταν λέμε απλά δεν εννοούμε απλοϊκά, αλλά λιτότητα και οικονομία στα εκφραστικά γλωσσικά μέσα. Έκτοτε, ακολούθησαν πολλές συναντήσεις, συνεντεύξεις, ρεπορτάζ από γυρίσματά του. Είκοσι έξι χρόνια αργότερα θα διαφωνήσω μαζί του. Δεν ξέρω αν κατέκτησε τη λιτότητα, ξέρω όμως ότι αυτός ο κατά συνείδηση αριστερός, ο μαχητής του κινηματογράφου όπως τον είχε χαρακτηρίσει η Le Monde, είχε γίνει τα τελευταία χρόνια πιο άμεσος, πιο εξομολογητικός, ίσως πιο μελαγχολικός αλλά πάντως πολύ πιο επίμονος, ανθεκτικός και πεισματάρης. Δεν δάκρυζαν μόνο οι ήρωές του, αλλά δάκρυζε και ο ίδιος. Έτσι θα τον θυμάμαι, να γνέφει από τη Σκόνη του Χρόνου με ένα χέρι υψωμένο χωρίς να είναι αποχαιρετισμός. Μπορεί ένας απλός χαιρετισμός, ίσως και καλωσόρισμα», είπε η κα. Κατσουνάκη.

Το λόγο πήρε η ηθοποιός Εύα Κοταμανίδου, η οποία πρωτογνωρίστηκε με το σκηνοθέτη στο Θίασο: «Η πρώτη γνωριμία μας ήταν το καλοκαίρι του 1973, όταν πήρα ένα τηλεφώνημα να περάσω από το μικρό γραφείο του στην Αριστοτέλους για να με δει για μια ταινία. Ετοίμαζε τότε το Θίασο και έψαχνε ηθοποιούς. Η πρώτη μας επαφή ήταν συγκλονιστική. Μιλήσαμε, με τράβηξε κάποιος συνεργάτης του φωτογραφίες και μου είπε ότι θα με πάρει τηλέφωνο για να μου πει το τελικό ‘’εντάξει’’, οπότε καταλαβαίνετε την απογείωση που ένιωθα. Το πρώτο μας γύρισμα ήταν στην πλατεία της Καρδίτσας. Μετά ήρθε το Πολυτεχνείο και σταματάνε τα πάντα. Ξαναρχίσαμε στην πιο σκληρή περίοδο, της χούντας επί Ιωαννίδη. Τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν δύο χρόνια. Όταν ξεκίνησε ο Θίασος την περίοδο της χούντας, κανείς από μας τους ηθοποιούς δεν ήξερε τι ταινία γυρίζαμε, ποιο είναι το σενάριο, ούτε τι ρόλο είχαμε. Ήταν δύσκολες εποχές και ο Θόδωρος δεν ήξερε ποιοι είμαστε. Γυρίζαμε πλάνα μακριά και αποστασιοποιημένα και όταν άρχισε να μας γνωρίζει, μια μέρα στο ξενοδοχείο στα Γιάννενα μας κάλεσε όλους στο δωμάτιό του και μας διηγήθηκε το σενάριο». Μιλώντας για τη σχέση του έργου του Αγγελόπουλου με την Ιστορία, η κα Κοταμανίδου, επεσήμανε: «Ο Θόδωρος ήταν πάντα λάτρης της Ιστορίας. Οι ταινίες του εστίαζαν πάντα στα ιστορικά γεγονότα, αλλά δεν έκανε αναπαράσταση της Ιστορίας. Ουσιαστικά χρησιμοποιούσε την Ιστορία, χωρίς να την αλλοιώνει βέβαια, για να μιλήσει μέσα από τη δική του αισθητική, καλλιτεχνική, δημιουργική ματιά. Θυμάμαι ότι στο Θίασο κάποιοι παλιοί αριστεροί τον κατηγόρησαν γιατί δεν τα είπε κάπως και τα είπε κάπως αλλιώς». Η ίδια αναφέρθηκε και στον τρόπο με τον οποίο οι θεατρικές της καταβολές την βοήθησαν να προσεγγίσει το έργο του Αγγελόπουλου: «Ερχόμενη από το θέατρο, έτρεμα στην ιδέα ότι θα βρεθώ μπροστά στον κινηματογραφικό φακό. Όμως όταν αρχίσαμε με αυτά τα μεγάλα γοητευτικά πλάνα με τα travelling, που ταξίδευαν και τον κόσμο και εμάς στο χώρο και τον χρόνο, είχα την αίσθηση ότι δε με πλησιάζει ο φακός και εκφραζόμουν με όλο μου το είναι. Ήταν το ‘’σωματικό θέατρο’’ που λέγαμε στο Θέατρο Τέχνης, από το οποίο προερχόμουν. Γιατί το σώμα μιλά πάρα πολύ, ανάλογα με το πώς κινείται και αντιδρά όσο δυνατά και ο λόγος. Αυτό που έβλεπα δεν ήταν ο κινηματογράφος που γνώριζα. Αυτή η κινηματογραφική γλώσσα είχε μια τεράστια γοητεία». Κλείνοντας η κα. Κοταμανίδου επεσήμανε: «Είμαι σίγουρη ότι ο Θόδωρος δε θα ξεχαστεί, το έργο του είναι μεγάλο. Θα το δουν οι νέες γενιές και θα το χαρούν και αυτές, όπως το χαρήκαμε και εμείς που συμμετείχαμε σε αυτό».

Από την πλευρά του, ο ηθοποιός Όμερο Αντονούτι, που ενσάρκωσε τον Μέγα Αλέξανδρο στην ομώνυμη ταινία, επεσήμανε: «Ως ένα προοίμιο, θα ήθελα να αναφέρω ότι πριν το Μεγαλέξανδρο είχα συνεργαστεί με τους αδελφούς Ταβιάνι στο Padre Padrone, όμως μετά από αυτό δεν είχα δουλέψει για δύο ολόκληρα χρόνια. Αυτό συνέβη γιατί το περιβάλλον του ιταλικού κινηματογράφου, οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί, δε με γνώριζαν και φαινόμουν σαν ηθοποιός που κάποιος βρήκε στο δρόμο. Αναρωτιόντουσαν, φαντάζομαι, μήπως είμαι βοσκός από τη Σαρδηνία και από τη μία αυτό μου άρεσε, αλλά από την άλλη όχι. Όταν με κάλεσε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, νόμιζα ότι επρόκειτο για πλάκα. Είχα δει το Θίασο και ήδη ο Θόδωρος Αγγελόπουλος θεωρούνταν στυλοβάτης του νέου παγκόσμιου κινηματογράφου. Αναρωτιόμουν πως αυτός ο μεγάλος σκηνοθέτης ήρθε στη Ρώμη για να πάρει την έγκρισή μου για το φιλμ. Σκεφτήκαμε ένα χρόνο και αυτός και εγώ μέχρι να αποφασίσουμε λόγω διάφορων θεμάτων. Υπήρχαν δυσκολίες. Όταν η ταινία ολοκληρώθηκε ρωτούσαν ποιος έπαιζε το Μέγα Αλέξανδρο και επιτέλους άρχισαν να με λένε ηθοποιό. Τον ευχαριστώ για το δρόμο που άνοιξε για μένα». Μιλώντας για τον σκηνοθέτη εκτός πλατό, ο κ. Αντονούτι πρόσθεσε: «Ήταν ένας ευφάνταστος, ευχάριστος άνθρωπος, αλλά στα γυρίσματα ήταν πολύ απαιτητικός κι αυτό είναι καλό. Ήταν κοπιαστική η δουλειά, γιατί ήθελε το αποτέλεσμα να είναι άριστο». Ο ίδιος συμπλήρωσε: «Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επιχειρούσε να αποδείξει ότι οι τρεις δυνάμεις, η αναρχική, η αυταρχική και του δήμου, μπορούν να ενωθούν και να δώσουν ζωή σε ένα πραγματικό σοσιαλισμό. Ακόμα και μετά τη διάλυση της ιδέας θα γεννηθεί ένας μικρός Αλέξανδρος, ο οποίος θα προχωρήσει σε μια νέα εποχή. Αυτή ήταν η δέσμευσή του. Νομίζαμε ότι μπορούσε να πραγματοποιηθεί, αλλά ακόμα στις μέρες μας οι λαοί δυσκολεύονται».

Στη συνέχεια της συζήτησης, το λόγο πήρε ο Γιώργος Ζιάκας, σημειώνοντας: «Για μένα και ο Θίασος και Οι κυνηγοί ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας μου. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ το Θόδωρο, θα μείνει στην αιωνιότητα και το τεράστιο έργο που άφησε θα το γνωρίσουν οι επόμενες γενιές». Εμφανώς συγκινημένος, μίλησε για την τελευταία φορά που είδε το σκηνοθέτη: «Ήταν μισή ώρα πριν φύγει, στο ντεκόρ της Άλλης θάλασσας, όπου βρέθηκα για να ντύσω τους δύο οδηγούς του μοιραίου πλάνου. Ο Θόδωρος ήθελε πάντα τους φίλους και συνεργάτες κοντά του, ήθελε την επιβεβαίωσή μας στο τέλος του πλάνου. Όταν ήταν ευχαριστημένος με το πλάνο, πετούσε ένα γενικό ‘’Στοπ!’’ κι έκανε και ένα πηδηματάκι. Μπαίνω να τον βρω λοιπόν και μου λέει ‘’Σαν τα μάραθα’’ κι εγώ τον ρωτώ ‘’Δεν βαρέθηκες να με βλέπεις και χθες και προχθές;’’. Ήταν πολύ χαρούμενος εκείνη τη μέρα. Έφυγε πραγματικά χαρούμενος, κατεβαίνοντας -σχεδόν τρέχοντας τη σκάλα- και σε μισή ώρα «έφυγε». Ο κ. Ζιάκας ανέτρεξε στην πρώτη του γνωριμία με το σκηνοθέτη: «Τον γνώρισα περισσότερο όταν, επειδή ήμουν φίλος με την Εύα από το θέατρο, πέτυχα το συνεργείο να κάνει το πλάνο με το δωσίλογο σε ένα καφενείο. Μετά ήταν οι Κυνηγοί. Πρώτη συνεργασία, διήγηση σεναρίου. Η διήγηση του σεναρίου που έκανε ο Θόδωρος ήταν ένα από τα πιο μαγευτικά πράγματα. Είχε έναν τρόπο που σε ‘’έβαζε’’ μέσα σε αυτό, με τα μπούνια. Καταπληκτικό τρόπο να διηγείται και να αλλάζει το σενάριο, ακόμη και πάνω στη διήγηση. Οι πολλές αλλαγές που έκανε στα σενάρια φαίνονται και από τις πολλές γραφές του - στην τελευταία του ταινία μάλιστα το σενάριο ήταν στην εκατοστή πρώτη γραφή». Ο κ. Ζιάκας συμπλήρωσε: «Την εμπιστοσύνη του Θόδωρου, την απέκτησα στα πρώτα γυρίσματα των Κυνηγών. Μπήκα και εγώ στην παρέα που αποκαλούσε οικογένειά του. Είχε μεγάλο δέσιμο ο Θόδωρος με τους ανθρώπους όπως και με τους τόπους. Η συνεργασία μας ήταν μαγεία. Για τις γνώσεις που πήρα, αλλά και για αυτή τη μοναδική του επιμονή στη λεπτομέρεια. Ήταν ένας άνθρωπος γοητευτικότατος».

Εμφανώς συγκινημένη η σκηνοθέτιδα Μαργαρίτα Μαντά, μίλησε για την πρώτη φορά που συνάντησε τον Θόδωρο Αγγελόπουλο: «Η πρώτη μας συνάντηση ήταν μια κουτουλιά», είπε και εξήγησε πως έπεσαν ο ένας πάνω τον άλλον περπατώντας σκυφτοί στην οδό Σκουφά, όταν εκείνη ήταν ακόμα σπουδάστρια σκηνοθεσίας. «Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1993, μου πρότεινε να δουλέψω script στο Βλέμμα του Οδυσσέα. Μου έδωσε το σενάριο και το διάβασα μονορούφι, δεν είχα ξαναδιαβάσει ποτέ κάτι τέτοιο. Όταν έφτασα στο τέλος, με έπιασε ένα ακατάσχετο κλάμα γιατί ήταν τόση η ομορφιά που δεν μπορούσα να τη χωρέσω. «Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε κάθε μέρα πάθαινα ένα σοκ. Εργαζόταν πιο πολύ από κάθε άνθρωπο που είχα γνωρίσει. Η σκληρότητα στην οποία υπέβαλλε τον εαυτό του πάνω στη δουλειά ήταν για μένα αποκαλυπτική και με οδηγούσε και μένα να εργάζομαι πιο σκληρά. Η ταινία αυτή μου άλλαξε τη ζωή και την οπτική στο σινεμά», σημείωσε η κα Μαντά και συμπλήρωσε: «Το γύρισμα ήταν ερωτική πράξη, με αδρεναλίνη, ιερότητα, κατάνυξη, στοίχημα. Είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα το σινεμά αυτό και αυτό τον τρόπο να γίνονται οι ταινίες. Για μένα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος υπήρξε δάσκαλος ζωής. Έβλεπα τον τρόπο με τον οποίο κατέθετε την πίστη του και αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρα ποτέ. Του χρωστάω πάρα πολλά και τον ευγνωμονώ πολύ βαθιά».

Αμέσως μετά το λόγο πήρε η συνθέτρια Ελένη Καραΐνδρου. «Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για τον Θόδωρο στον παρατατικό. Για μένα είναι εδώ, παρών μέσα από τη δουλειά και το όραμά του. Αυτά που πραγματικά έζησα και ένιωσα για αυτόν τα έχω πει μέσα από τη μουσική μου. Ανατρέχοντας στην πρώτη μας συνάντηση και συνεργασία πριν 29 χρόνια θυμάμαι σαν να ήταν χτες όταν με φώναξε για να μου πει ότι ήθελε να γράψω τη μουσική για το Ταξίδι στα Κύθηρα. Μου ανακοίνωσε ότι για μεγάλο διάστημα έγραφε το σενάριο ακούγοντας το κονσέρτο για δυο μαντολίνα του Βιβάλντι. Η πρόσκληση και πρόκληση ήταν να γράψω παραλλαγές πάνω σε αυτό», είπε η κα Καραΐνδρου και συμπλήρωσε: «Έχω κάνει μαζί του οκτώ ταινίες, οκτώ καταπληκτικά ταξίδια αλλά κάθε φορά όταν ξεκινούσα ένιωθα ότι ήταν η πρώτη φορά, η ίδια ταραχή, το ίδιο άγγιγμα. Σαν γιορτή. Είχαμε κάτι τελετουργικό, το δικό μας κώδικα. Αυτό που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου ήταν η στιγμή του γυρίσματος και το τρομακτικό «Πάμε!» του Θόδωρου. Μέσα σε αυτή τη δύναμη της φωνής του υπήρχε η πειθώ του τι πρέπει εκείνη τη στιγμή να γίνει. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ενέπνεε τους ανθρώπους. Ήταν ποιητής και προφήτης και πιστεύω ότι σε τριάντα χρόνια οι ταινίες του θα βλέπονται με άλλη διάσταση. Είμαι βέβαιη για αυτό. Θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και μια βαθιά ευγνωμοσύνη γιατί ήταν μια συνάντηση σπουδαία που με οδήγησε στην αυτογνωσία».

Στη συνέχεια ο φωτογράφος Δημήτρης Σοφικίτης, μοιράστηκε με το κοινό, μια ανάμνηση από ένα ταξίδι του με το Θόδωρο Αγγελόπουλο στην Ήπειρο «Με το Θόδωρο μας συνέδεε μια τεράστια αγάπη για τη χώρα και το ταξίδι. Και οι δύο είχαμε μια τεράστια λατρεία. Αυτό το ταξίδι διήρκεσε τριάντα πέντε χρόνια περίπου. Ξεκινούσε δύο χρόνια πριν κάθε γύρισμα για την επιλογή των χώρων. Μέσα σε αυτό υπήρχαν απίστευτες περιπέτειες, χαρές, λύπες και κίνδυνοι. Όταν τελείωνε κάθε ταξίδι σκεφτόμασταν το επόμενο. Είναι άπειρα τα περιστατικά που θα μπορούσα να αφηγηθώ, αλλά θα σταθώ μόνο σε ένα. Ταξιδεύαμε με το Θόδωρο, τον Μικέ Καραπιπέρη και τον Γιώργο Αρβανίτη, δίδυμο στην πλάκα, και βρεθήκαμε χειμώνα στην Ήπειρο σε ένα χωριό που λεγόταν Συρράκο. Δεν υπάρχει ψυχή. Μόνο το καφενείο στην πλατεία και κάποιοι κτηνοτρόφοι μέσα που φυλάνε το χωριό. Μπαίνοντας στο καφενείο λέει ο Γιώργος στο Θόδωρο: «Πες τους ότι είσαι ο Αγγελόπουλος και κάνεις ταινίες», ενώ ο Μικές συμπληρώνει: «Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε ξέρουν» και αρχίζουν να παίζουν μεταξύ τους. Ο Θόδωρος σοβαρός λέει: «Αυτό θα πω ακριβώς. Είμαι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, κάνω ταινίες και ψάχνω για χώρους». Κοιτάζονται οι δυο χωρικοί μεταξύ τους και λένε ο ένας στον άλλο «Ξέρεις ποιος είναι ο κύριος; Αυτός που σας πήγα να δείτε μια ταινία στα Ιωάννινα». Και ήταν ο Θίασος. Ο Γιώργος και ο Μικές μένουν ξεροί. Ο Θόδωρος φυσικά πανηγύριζε με αυτό το μοναδικό χαμόγελο σα να τους λέει: «Έτσι να μαθαίνετε οι νέοι». Κάποια στιγμή ο Θόδωρος ρώτησε τους χωρικούς, πως τους φάνηκε η ταινία και ο ένας από αυτούς απάντησε: «Ακούστε, δεν καταλάβαμε πολλά πράγματα αλλά αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι είναι δικό μας πράγμα». Αυτό για το Θόδωρο ήταν το μεγαλύτερο βραβείο που θα μπορούσε να έχει εισπράξει», αφηγήθηκε ο κ. Σοφικίτης.

Σε ερώτηση σχετικά με το αν το έργο του σκηνοθέτη είναι λαϊκό η κα Κοταμανίδου απάντησε: «Ο ταινίες του και κυρίως ο Θίασος ανταποκρίθηκε πάρα πολύ έντονα στο λαϊκό συναίσθημα της μεταπολίτευσης. Εγώ δε θα έλεγα ότι είναι μόνο λαϊκός. Ο Θόδωρος ήταν ένας άνθρωπος ευφυής, διαβασμένος, με υψηλή αισθητική, με πολλές γνώσεις οπότε νομίζω ότι ανταποκρινόταν το κοινό ανάλογα και με τη δική του παιδεία». Στο ίδιο ερώτημα ο κ. Αντονούτι πρόσθεσε: «Εξαρτάται τι εννοούμε λαϊκό. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι γνωστός και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κάνει ένα κινηματογράφο που δεν τον βλέπουμε αλλού και από τη φωτογραφία του καταλαβαίνεις ότι είναι αυτός. Χρειάζεται κουλτούρα και παιδεία για να κατανοηθούν οι ταινίες του».

Κλείνοντας τη συζήτηση η κα Κατσουνάκη παρέθεσε μία φράση του Θόδωρου Αγγελόπουλου που της είχε εμπιστευθεί λίγους μήνες μετά το θάνατο του δημιουργού, η Μαργαρίτα Μαντά: «Δεν εγκαταλείπουμε, συνεχίζουμε».

Να σημειωθεί ότι το αφιέρωμα στο Θόδωρο Αγγελόπουλο περιλαμβάνει την προβολή τριών ταινιών-σταθμών στην πορεία του, καθώς και τη συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου «Μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου», που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Γαλάνη και τη συμμετοχή του τζαζ τρίο «...» των ..., Σταύρου Λάντσια και Γιώτη Κιουρτσόγλου – μια συνδιοργάνωση του ΦΚΘ με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Το αφιέρωμα συνοδεύεται επίσης από πλήρη δίγλωσση έκδοση για το σύνολο του έργου του δημιουργού.

53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

2-11 Νοεμβρίου 2012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΠΑΣ – ΛΙΟΡ ΣΑΜΡΙΖ

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012, στο πλαίσιο του 53^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Ζάπας και ο ισραηλινός δημιουργός Λιόρ Σαμρίζ, παρουσία του διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Δημήτρη Εϊπίδη. Η φετινή διοργάνωση πραγματοποιεί αφιέρωμα στο έργο των δυο κινηματογραφιστών, το οποίο εντάσσεται στη νέα ενότητα του Φεστιβάλ με τίτλο «Νυχτερινές Εικόνες».

Ο κ. Εϊπίδης προλόγισε τη συνέντευξη Τύπου λέγοντας: «Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ δύο σκηνοθέτες οι οποίοι δεν είχαν συμμετάσχει μέχρι σήμερα στα προγράμματά μας. Είναι εδώ με την ευκαιρία ενός ανοίγματος που προσπαθούμε να κάνουμε προς τον νέο, εναλλακτικό κινηματογράφο που επαναστατεί χωρίς ψεγάδια και κρυφές στιγμές. Προσωπικά, πιστεύω πολύ στην ύπαρξη της εναλλακτικής άποψης των πραγμάτων και έχω γαλουχηθεί με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο και το αμερικάνικο σινεμά. Αυτές ήταν οι πρώτες μου κινηματογραφικές εμπειρίες, οι πρώτες μου δυνατές συγκινήσεις, ταινίες όπου κατέρρεαν οι φραγμοί, τα όρια, οι δυσκολίες και μια νέα άποψη του κόσμου εμφανιζόταν μέσα από νέα, επαναστατημένα ταλέντα».

Παρουσιάζοντας στους παρευρισκόμενους τους δυο κινηματογραφιστές, ο κ. Εϊπίδης σημείωσε: «Έχουμε αυτά τα ταλέντα και στον τόπο μας, έχουμε τον κ. Κώστα Ζάπα. Νέος φίλος του φεστιβάλ, στις ταινίες του οποίου πιστεύω πάρα πολύ και περιμένω κάθε φορά με μεγάλο ενδιαφέρον την επόμενη δουλειά του. Έχουμε επίσης από το Ισραήλ, το Βερολίνο θα έλεγα καλύτερα, όπου ζει, τον Λίορ Σαμρίζ. Είναι ένας σκηνοθέτης που εκτιμώ πάρα πολύ και έχω δείξει τη δουλειά του στο φεστιβάλ του Ρέϊκιαβικ. Πιστεύω πάρα πολύ σε όσα έχει κάνει και σε αυτά που πρόκειται να κάνει». Τέλος, ο ίδιος επισήμανε: «Είναι μια νέα αρχή που κάνουμε με αυτό το νέο τμήμα στο φεστιβάλ, η οποία θα επεκταθεί και θα εμπλουτιστεί τα επόμενα χρόνια. Ελπίζω ότι οι καλλιτέχνες που είναι σήμερα μαζί μας θα επιστρέφουν κάθε φορά με τη νέα τους δουλειά. Ελπίζω να τους κάνω να αγαπήσουν το Φεστιβάλ και τη Θεσσαλονίκη και να μείνουν φίλοι μας». 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: 53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

53ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - 2-11 Νοεμβρίου 2012

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε η κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012, στην Αποθήκη Γ’, παρουσία του διευθυντή του Φεστιβάλ Δημήτρη Εϊπίδη. Φέτος, η κριτική επιτροπή, με πρόεδρο τον Τόμας Έλζεσερ (επίτιμος καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ), απαρτίζεται από τους Όλε Κρίστιαν Μάντσεν (σκηνοθέτης), Λόβεϊ Γκούδγιονσντοτιρ (διευθύντρια και συνιδρύτρια του Ισλανδικού Κέντρου Κινηματογράφου), Ζουάου Πέντρου Ροντρίγκες (σκηνοθέτης) και Θύμιο Μπακατάκη (διευθυντής φωτογραφίας).

Τη συνέντευξη Τύπου προλόγισε ο κ. Εϊπίδης λέγοντας: «Θέλω να ευχαριστήσω τα εκλεκτά μέλη της επιτροπής μας, τα οποία λαμπρύνουν και διευκολύνουν τη δουλειά μας πάρα πολύ, και θα καταλήξουν σε αποτελέσματα που θα δώσουν ώθηση στη εξέλιξη νέων σκηνοθετών, ιδιαίτερα του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Αυτοί οι δημιουργοί χρειάζονται αυτό το χέρι βοηθείας, την προβολή ή ένα βραβείο στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ. Είμαι περήφανος που έχουμε εξασφαλίσει τη συμμετοχή εκλεκτών επαγγελματιών στην κριτική επιτροπή. Θέλω να ελπίζω ότι πρώτα απ’ όλα θα περάσουν όλοι τους καλά στο διάστημα των δέκα ημερών του φεστιβάλ, ενώ επίσης φιλοδοξώ να πιστεύω ότι θα τους αρέσει το πρόγραμμα που επέλεξα και θα καταλήξουν σε πολύ καλά αποτελέσματα».

Ο πρόεδρος της επιτροπής κ. Έλζεσερ πήρε πρώτος το λόγο, ευχαριστώντας καταρχάς το Φεστιβάλ για την πρόσκληση, ενώ αναφερόμενος στα κριτήρια επιλογής της επιτροπής σημείωσε χαρακτηριστικά: «Φαινόμαστε λίγο κουρασμένοι και αυτό συμβαίνει γιατί χτες το βράδυ συζητούσαμε μέχρι τις 3 το πρωί για τις ταινίες. Επομένως, από ό,τι φαίνεται νομίζω ότι θα προεδρεύσω μιας πολύ δυναμικής κριτικής επιτροπής, πράγμα για το οποίο ανυπομονώ. Χαίρομαι επίσης που βλέπω τόσους πολλούς νέους κινηματογραφιστές στο Διαγωνιστικό τμήμα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν γεννηθεί τη δεκαετία του ’70 και στις αρχές του ’80 και θεωρώ ότι θα παρακολουθήσουμε έργα από αφοσιωμένους σκηνοθέτες που διαφοροποιούνται από προηγούμενες γενιές. Μέχρι τώρα, όλα όσα έχουμε δει είναι πολύ ενθαρρυντικά. Είμαι πολύ χαρούμενος και ανυπομονώ να δω τις ταινίες και να γνωρίσω καλύτερα τους συναδέλφους μου στην επιτροπή».

Με τη σειρά του, ο Όλε Κρίστιαν Μάντσεν εξήγησε: «Πρέπει να ομολογήσω ότι δε μου αρέσει η θέση του κριτή τόσο πολύ. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω κάτσει στο σινεμά παρακολουθώντας πώς η κριτική επιτροπή αντιδρά στις ταινίες μου, πράγμα πολύ αγχωτικό. Φέτος, η επιτροπή έχει υποσχεθεί να παρακολουθήσει τις ταινίες με μεγάλη συγκέντρωση και ειλικρίνεια. Θέλω και εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τον κ. Δημήτρη Εϊπίδη για την πρόσκληση και για το καθώς φαίνεται εξαιρετικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ». Ο δανός σκηνοθέτης συμπλήρωσε: «Στην εποχή μας είναι σημαντικό να δίνουμε στήριξη στον ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κινηματογράφο, γιατί η χρηματοδότηση και η διανομή είναι τόσο δύσκολη, ενώ ταυτόχρονα προκύπτουν τόσα νέα φορμά και τόσες επιλογές, έτσι ώστε τα ανεξάρτητα φιλμ ‘’στριμώχνονται’’ τρόπον τινά. Νομίζω ότι οφείλουμε να κάνουμε μια συζήτηση για αυτό».

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο σκηνοθέτης Ζουάου Πέντρου Ροντρίγκες, ο οποίος επεσήμανε: «Θέλω κι εγώ να ευχαριστήσω τον κ. Εϊπίδη για την πρόσκληση στο 53ο Φεστιβάλ. Κατάγομαι από την Πορτογαλία, η οποία όπως και η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια πολύ κακή οικονομική κατάσταση και όπου η χρηματοδότηση για τον κινηματογράφο σταμάτησε φέτος. Γι’ αυτό και χαίρομαι που μπορώ να βρίσκομαι σε ένα φεστιβάλ στο οποίο βλέπω ότι εξακολουθούν να γίνονται ταινίες σε όλο τον κόσμο. Ελπίζω να δω πολύ καλές ταινίες, πράγμα για το οποίο κυρίως ήρθα εδώ, παρά το γεγονός ότι δε μου αρέσει ιδιαίτερα να είμαι μέλος κριτικής επιτροπής».

Από την πλευρά της, η κ. Λόβεϊ Γκούδγιονσντοτιρ δήλωσε: «Χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Εϊπίδης είναι γνωστός για τη ματιά του στα νέα ταλέντα, τόσο μέσα από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όσο από αυτό του Τορόντο. Επίσης, η συμβολή του στο Φεστιβάλ της Ισλανδίας και στην κουλτούρα του ισλανδικού κινηματογράφου μάλιστα, είναι μεγάλη. Δυστυχώς τα τελευταία δύο χρόνια λόγω υποχρεώσεων δεν έχει καταφέρει να παρευρεθεί στο φεστιβάλ μας, ωστόσο τον περιμένουμε να επιστρέψει. Περιμένω με χαρά να δω τι έχει ετοιμάσει για το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης». Ολοκληρώνοντας τις τοποθετήσεις της κριτικής επιτροπής, ο Θύμιος Μπακατάκης επεσήμανε: «Είναι μεγάλη τιμή και αναγνώριση για μένα να βρίσκομαι σε αυτό το Φεστιβάλ και να συμμετάσχω στην κριτική επιτροπή. Είναι η πρώτη μου εμπειρία σε αυτό το πόστο, οπότε ουσιαστικά δεν έχω ακόμη κάτι να πω».

Ερωτώμενος σχετικά με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων της επιτροπής, ο κ. Έλζεσερ ανέφερε: «Σε κάθε επιτροπή η δυναμική μεταξύ των μελών είναι διαφορετική. Προσωπικά, δεν έχω προαποφασισμένους κανόνες. Θέλω να ανακαλύψω ποια είναι η εσωτερική δυναμική της επιτροπής και να γνωριστώ καλύτερα με τους συναδέλφους μου. Όπως είπε προηγουμένως και ο κ. Μάντσεν, θέλουμε να παρακολουθήσουμε τις ταινίες δίνοντάς τους την ευκαιρία να είναι ο εαυτός τους, παρά να έχουμε έτοιμες κρίσεις. Θέλουμε να βάλουμε τον εαυτό μας στην θέση των σκηνοθετών. Εξάλλου, έχουμε δύο κινηματογραφιστές στην επιτροπή και πιστεύω ότι αυτή είναι μια εμπειρία που θα μας φανεί πολύτιμη. Αυτή τη στιγμή μας απασχολεί περισσότερο πώς θα δούμε με τα μάτια του δημιουργού, παρά πως θα τον κρίνουμε». Αναφερόμενος στο ίδιο θέμα ο κ. Μάντσεν πρόσθεσε: «Φυσικά θα προσπαθήσει ο ένας να πείσει τον άλλον, έτσι λειτουργεί κάθε επιτροπή. Ο ένας πιστεύει ότι έχει δίκιο, το ίδιο και ο άλλος, και στο τέλος φτάνουν σε μια συμφωνία. Το καθήκον του κριτή νομίζω πως είναι να προσπαθεί να πείσει για τη γνώμη του, ακόμα και αν αμφιβάλλει να παίρνει θέση. Πρόκειται επίσης για το τι θεωρεί ο καθένας ως καλή ταινία. Η συζήτηση της επιτροπής θα αφορά φυσικά την πρωτοτυπία, την ένταση και τα σταθερά ή όχι θεμέλια, πάνω στα οποία έχει χτιστεί κάθε ταινία».

Όσον αφορά στον τρόπο θέασης της ταινίας από την πλευρά του κριτή, ο κ. Ροντρίγκες εξήγησε: «Βλέπω τις ταινίες ως θεατής, ως ο εαυτός μου. Μεγάλωσα αγαπώντας τον κινηματογράφο και βλέποντας ταινίες έγινα σκηνοθέτης, έμαθα και μαθαίνω ακόμα. Δε νομίζω ότι γίνεται να είσαι διαφορετικός ως άνθρωπος και ως κριτής. Δε μου αρέσει και τόσο η θέση του κριτή και επίσης μερικές φορές είναι πολύ δύσκολη». Μιλώντας για το ρόλο που παίζει η χημεία ανάμεσα στα μέλη μιας κριτικής επιτροπής, ο κ. Έλζεσερ υπογράμμισε: «Είναι σαν να έχεις κλειστεί σε ένα ασανσέρ με άλλους ανθρώπους. Ο ένας αρχίζει και εξαρτάται πολύ από τον άλλον, σχεδόν παθαίνεις το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Είναι πολύ ιδιαίτερη η δυναμική ανάμεσα στα άτομα μιας τέτοιας ομάδας. Κάποιες φορές δημιουργούνται φιλίες για πάντα μέσα από μια επιτροπή, ενώ άλλες δε θέλεις να ξαναδείς κάποιον».

Σχετικά με τη δυσκολία άσκησης κριτικής στα διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, πέρα από προσωπικές προτιμήσεις, ο κ. Μάντσεν εξήγησε: «Στο προσωπικό γούστο έγκειται το υποκειμενικό στοιχείο της επιτροπής. Όμως δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν κινηματογραφικά είδη τα οποία δε μου αρέσουν. Μπορώ να βρω κάτι καλό σε κάθε ταινία. Νομίζω ότι ο καθένας σε αυτή την επιτροπή αγαπά πολύ τον κινηματογράφο και αυτή η αγάπη για το μέσο σε καθοδηγεί και σε είδη που ίσως δεν προτιμάς. Μιλώντας για το ίδιο θέμα, ο κ. Έλζεσερ πρόσθεσε: «Ο ρόλος μου είναι νομίζω ο πιο σχιζοφρενικός. Σαν πρόεδρος προσπαθώ να ισορροπήσω τις υποκειμενικές απόψεις και τις διαφωνίες, έτσι ώστε να παρουσιάσουμε στο τέλος του φεστιβάλ την απόφασή μας. Επίσης, έχω και μια γενικότερη φιλοσοφία. Πιστεύω ότι οι κριτικές επιτροπές παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στις μέρες μας. Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, να ενισχύσουμε μέσω της άποψής μας, να παρέχουμε μια ‘’βιτρίνα’’ σε ανεξάρτητα φιλμ που βρίσκουν δύσκολα διανομή και ταυτόχρονα να διατηρήσουμε κάποιες σημαντικές παραδόσεις των φεστιβάλ».